Qom en Kashan
Door: Maja
Blijf op de hoogte en volg Vice Versa
23 Oktober 2017 | Iran, Kashan
Qom en kashan
Nog even iets over het geld in Iran. De munteenheid hier is de Iraanse Rial. Met een onderverdeling in Toman; 1 toman = 10 rial en dat kan verwarring scheppen, he Lisette? Zij dacht belazerd te zijn omdat ze voor haar gevoel maar 10% van het gewisselde bedrag gekregen had. Toen de gids de biljetten omdraaide ( waar de waarde in rial aangegeven staat), was het meteen duidelijk. Je moet het even weten; aan ene zijde staat het dus in rial en aan de andere kant in toman.
Door de enorme inflatie is de rial sterk aan schommelingen onderhevig.
In Iran kun je alleen met cash geld betalen; men werkt hier (nog) niet met creditcards, al is dat langzaam aan het veranderen. Bij een paar winkels in grote shoppingcentra schijn je ze te kunnen gebruiken.
Op de luchthaven werd ook een Iranese creditcard aangeboden voor € 210,- waarmee je landelijk op een aantal plaatsen zou kunnen betalen, maar we moesten er te lang op wachten en we hadden er ook niet alle vertrouwen in. Maar de ontwikkeling staat dus niet stil.
Gisteravond heerlijk gegeten in het Iranese specialiteitenrestaurant in het hotel, met muzikaal intermezzo. De alcoholvrije biertjes smaken ook best.
Vanmorgen lekker even in het zonnetje gezeten voordat we op weg naar Qom gaan.
Qom is, na Mashad, de meest heilige stad in Iran en een belangrijk pelgrimsoord en universiteitsstad. Hier vindt je de beroemdste theologische universiteit waar onder andere imam Kohomeini studeerde. Zijn beeltenis kom je overal tegen, zodat we niet kunnen vergeten waar we ergens zijn.
Aan de rand van het centrum, parkeren we onze bus, omdat deze niet welkom is in het centrum. Een lijndienstbus staat al klaar en brengt ons naar het centrum.
De dames worden bij aankomst van de mannen gescheiden en in een soort tent worden ze gecontroleerd ( de tassen, de lijven maar ook of ze teveel make-up dragen!) en krijgen ze een chador (wijd gewaad) aan. We snappen het systeem van gelijkheid nu niet meer, want met deze bonte grijzige gewaden zijn ze op kilometers afstand herkenbaar als toeristen. Het levert wel hilarische plaatjes op.
De lokale dames zitten giebelend langs de kant naar ons te kijken: ze vinden het prachtig. De durfals toveren onder hun zwarte chabors hippe telefoons tevoorschijn om een selfie met ons te maken. Margo en Ine worden als dank hiervoor zelfs gekust: ik zeg: twee dagen niet wassen...
Eenmaal op de eerste binnenplaats van de Hazrat-e Masumeh vallen we stil en zijn direct onder de indruk van het prachtige gebouw, maar zeker ook van de oprechte devotie van de mensen. Er wordt nieuwsgierig naar ons gekeken en als we als eerste vriendelijk knikken, krijgen we direct spontane reacties.
Onder de gouden koepel bevindt zich het graf van Fatima Masumeh, de zus van de achtste Iman Reza, die op 28 jarige leeftijd in 816 ongehuwd stierf. Ze wordt hier in Iran aanbeden, op een vergelijkbare manier als bij ons katholieken, Maria. Niet-moslims mogen dit mausoleum niet bezoeken.
Na van de drie binnenplaatsen enorm genoten te hebben, lopen we een stukje naar een traditioneel restaurant met een leuke binnenplaats met vijver en granaatappelbomen. Onze lunch wordt op grote koperen dienbladen binnen gebracht.
Vegetarisch eten is een uitdaginkje: als we vlees ontdekken in de maaltijd van Inge, roepen we de ober erbij en wijzen hierop. " Yes yes, vegetarian. No meat. Just a little bit..." ik bedoel maar. Het wordt goed gemaakt met een heerlijke aubergineschotel.
Het steenbrood doet zijn naam ook eer aan: Maja verliest een vulling en zal het de rest van de reis met een gapend gat moeten doen. Jammer genoeg had Bert zijn reisinstrumenten niet mee genomen.
Dan volgt een dodemansrit kriskras door de smalle straatjes, naar de plek waar onze bus geparkeerd staat. En "on we go" naar Kashan, onze volgende stop.
We bezoeken Bagh-e Fin, een typisch Perzische tuin, zonder bloemen, maar met water, grote bomen, groen en schaduw. Er heerst een aangename verstilde sfeer.
In het badhuis worden we geconfronteerd met het verhaal van de populaire eerste minister Mirna Taqi Khan, oftewel Amir Kabir, die hier door de sjah werd opgesloten en vermoord, omdat hij te vooruitstrevend was en teveel wijzigingen door wilde voeren (waaronder de toelage voor de Sjah en zijn familie). Iets in de sfeer van niet de hand bijten die je voedt...
Hotel Raheb is net een sprookje van Duizend en een nacht. Op de hoofdweg stopt onze bus en lopen we een zijstraatje in. Na een klein stukje lopen komen we op een binnenplaatsje en via kleine trapjes bij de receptie. Dit hotel ligt in een monumentaal pand en we krijgen fantastische kamers, met balkonnetje en zicht op de binnentuin met waterpartij. Romantiek ten top!
Dadelijk gaan we naar de bazaar en dan lekker eten. Morgen een lange reisdag en dan mogen we met de trein!
Leestips:
"Achter de sluier het land" van Reeuwijk.
"De momenten wachten ons voorbij" van Nafiss Nia (gedichten)
"Stieken kan hier alles" van Eefje Blankevoort
"Het andere Iran" van Jafari
Nog even iets over het geld in Iran. De munteenheid hier is de Iraanse Rial. Met een onderverdeling in Toman; 1 toman = 10 rial en dat kan verwarring scheppen, he Lisette? Zij dacht belazerd te zijn omdat ze voor haar gevoel maar 10% van het gewisselde bedrag gekregen had. Toen de gids de biljetten omdraaide ( waar de waarde in rial aangegeven staat), was het meteen duidelijk. Je moet het even weten; aan ene zijde staat het dus in rial en aan de andere kant in toman.
Door de enorme inflatie is de rial sterk aan schommelingen onderhevig.
In Iran kun je alleen met cash geld betalen; men werkt hier (nog) niet met creditcards, al is dat langzaam aan het veranderen. Bij een paar winkels in grote shoppingcentra schijn je ze te kunnen gebruiken.
Op de luchthaven werd ook een Iranese creditcard aangeboden voor € 210,- waarmee je landelijk op een aantal plaatsen zou kunnen betalen, maar we moesten er te lang op wachten en we hadden er ook niet alle vertrouwen in. Maar de ontwikkeling staat dus niet stil.
Gisteravond heerlijk gegeten in het Iranese specialiteitenrestaurant in het hotel, met muzikaal intermezzo. De alcoholvrije biertjes smaken ook best.
Vanmorgen lekker even in het zonnetje gezeten voordat we op weg naar Qom gaan.
Qom is, na Mashad, de meest heilige stad in Iran en een belangrijk pelgrimsoord en universiteitsstad. Hier vindt je de beroemdste theologische universiteit waar onder andere imam Kohomeini studeerde. Zijn beeltenis kom je overal tegen, zodat we niet kunnen vergeten waar we ergens zijn.
Aan de rand van het centrum, parkeren we onze bus, omdat deze niet welkom is in het centrum. Een lijndienstbus staat al klaar en brengt ons naar het centrum.
De dames worden bij aankomst van de mannen gescheiden en in een soort tent worden ze gecontroleerd ( de tassen, de lijven maar ook of ze teveel make-up dragen!) en krijgen ze een chador (wijd gewaad) aan. We snappen het systeem van gelijkheid nu niet meer, want met deze bonte grijzige gewaden zijn ze op kilometers afstand herkenbaar als toeristen. Het levert wel hilarische plaatjes op.
De lokale dames zitten giebelend langs de kant naar ons te kijken: ze vinden het prachtig. De durfals toveren onder hun zwarte chabors hippe telefoons tevoorschijn om een selfie met ons te maken. Margo en Ine worden als dank hiervoor zelfs gekust: ik zeg: twee dagen niet wassen...
Eenmaal op de eerste binnenplaats van de Hazrat-e Masumeh vallen we stil en zijn direct onder de indruk van het prachtige gebouw, maar zeker ook van de oprechte devotie van de mensen. Er wordt nieuwsgierig naar ons gekeken en als we als eerste vriendelijk knikken, krijgen we direct spontane reacties.
Onder de gouden koepel bevindt zich het graf van Fatima Masumeh, de zus van de achtste Iman Reza, die op 28 jarige leeftijd in 816 ongehuwd stierf. Ze wordt hier in Iran aanbeden, op een vergelijkbare manier als bij ons katholieken, Maria. Niet-moslims mogen dit mausoleum niet bezoeken.
Na van de drie binnenplaatsen enorm genoten te hebben, lopen we een stukje naar een traditioneel restaurant met een leuke binnenplaats met vijver en granaatappelbomen. Onze lunch wordt op grote koperen dienbladen binnen gebracht.
Vegetarisch eten is een uitdaginkje: als we vlees ontdekken in de maaltijd van Inge, roepen we de ober erbij en wijzen hierop. " Yes yes, vegetarian. No meat. Just a little bit..." ik bedoel maar. Het wordt goed gemaakt met een heerlijke aubergineschotel.
Het steenbrood doet zijn naam ook eer aan: Maja verliest een vulling en zal het de rest van de reis met een gapend gat moeten doen. Jammer genoeg had Bert zijn reisinstrumenten niet mee genomen.
Dan volgt een dodemansrit kriskras door de smalle straatjes, naar de plek waar onze bus geparkeerd staat. En "on we go" naar Kashan, onze volgende stop.
We bezoeken Bagh-e Fin, een typisch Perzische tuin, zonder bloemen, maar met water, grote bomen, groen en schaduw. Er heerst een aangename verstilde sfeer.
In het badhuis worden we geconfronteerd met het verhaal van de populaire eerste minister Mirna Taqi Khan, oftewel Amir Kabir, die hier door de sjah werd opgesloten en vermoord, omdat hij te vooruitstrevend was en teveel wijzigingen door wilde voeren (waaronder de toelage voor de Sjah en zijn familie). Iets in de sfeer van niet de hand bijten die je voedt...
Hotel Raheb is net een sprookje van Duizend en een nacht. Op de hoofdweg stopt onze bus en lopen we een zijstraatje in. Na een klein stukje lopen komen we op een binnenplaatsje en via kleine trapjes bij de receptie. Dit hotel ligt in een monumentaal pand en we krijgen fantastische kamers, met balkonnetje en zicht op de binnentuin met waterpartij. Romantiek ten top!
Dadelijk gaan we naar de bazaar en dan lekker eten. Morgen een lange reisdag en dan mogen we met de trein!
Leestips:
"Achter de sluier het land" van Reeuwijk.
"De momenten wachten ons voorbij" van Nafiss Nia (gedichten)
"Stieken kan hier alles" van Eefje Blankevoort
"Het andere Iran" van Jafari
-
23 Oktober 2017 - 18:00
Mariet:
Zie dat jullie het weer heel gezellig hebben. Lijkt me heel komisch met die sjaals. Fijne reis en de volgende keer ben ik weer present. Mariet -
23 Oktober 2017 - 21:42
Ellen:
Wat weer een mooie reis. veel plezier
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
