Fietsen in Xi’an!
Blijf op de hoogte en volg Vice Versa
22 September 2018 | China, Xi’an
Vanmorgen gaan we naar het park bij de Wilde Ganzen Pagoda en zien mensen met allerlei sporten bezig. Sport is belangrijk voor de Chinezen, maar we zienn het minder op straat dan we vooraf verwacht hadden. Diabolo, taichi, vaandelzwaaien. Diabolo proberen we zelf ook uit, met meer en minder succes, maar taichi, daar wagen we ons niet aan. Vervolgens krijgen we een lesje in kalligrafie en dat is hartstikke interessant. De “juf” leert ons de eerste betekenissen van de Chinese tekens, maar man man man,: 1 streepje verkeerd en je schrijft iets heel anders op dan je bedoelde. We oefenen ook een paar tekens met echte inkt en een dik penseel op rijstpapier. En dan de werkplaats (lees: winkel) in waar een specialist tegen een kleine vergoeding een persoonlijke boodschap voor je kalligrafeert op mooi beschilderd rijstpapier. (Anne, voor jou zit er een aan te komen!) In het park rondom de pagode kun je jouw wens op een rood kaartje schrijven en tussen alle anderen ophangen. Wie weet komt het wel uit....In het Xi’an museum genieten we o.a van werkelijk schitterende terracotta kunstwerken, die allemaal afkomstig zijn van de vindplaats van het Terracotta leger. Echt indrukwekkend mooi! We kijken onze ogen uit. We lunchen in een bekend buffetrestaurant waar ook een bruiloft plaats vindt. We zijn helemaal gewend aan de draaitafel en leggen alle opscheplepels voortaan netjes dwars, om te voorkomen dat tijdens het draaien alle drinkglazen omgeslagen worden door de lepels. Eten met stokjes gaat ons ook prima af; heel af en toe kunnen we nog even een vork gebruiken, maar de meeste tijd is dat niet nodig. Dit weekend is het Harvest festival en dat wordt drie dagen gevierd, onder meer door het eten van Mooncake (nee, er zit niets geestverruimends in hoor) en dat is bij uitstek een goed moment om een bruiloft te plannen. Bruidsparen, vaak in het vuurrood, zien we dus volop. En dan gaan we aan het luie zweet werken: fietsen over de stadmuren van Xi’an. Een rit van 15 km over vaak hobbelige kasseien en slalom tussen de Chinese toeristen die denken dat ze kunnen fietsen (maar niet heus). Het is warm en pittig, zeker op de in onze ogen slechte en kleine fietsen, maar we maken de ronde keurig af en houden de naam van Nederland fietsland daarmee in ere. En dan zou je best wel een koud biertje lusten, maar daar zijn ze in China niet op ingesteld. Terrasjes en kroegjes kennen ze in deze streek nog niet. Dus moeten we het doen met een Magnum uit een klein lokaal winkeltje: ook lekker! Tot slot bezoeken we in de moslimwijk, naast de moskee, een straat waar je vanalles te eten kunt krijgen: je kunt het zo gek niet bedenken of het is er te koop. Het is er gierend druk met (vr)etende mensen en schreeuwende verkopers die hun waar aanprijzen. Een kakafonie van geluiden en een overkill aan bewegende beelden, maken we dat blij zij als we aan het einde van het straatje gekomen zijn. En laat daar nu toch net de bazaar beginnen, volgestouwd met souvenirs die eigenlijk niemand nodig heeft, maar toch. The limit vond ik toch wel de levende beschilderde schildpadjes die te koop aangeboden werden. Kan echt niet. Ondertussen werd onze gids in een kliniek in Xi’an vakkundig van zijn teennagel afgeholpen ivm een fikse ontsteking. De doktoren wilden na afloop perse met hem op de foto: dat heb ik bij ons nog nooit meegemaakt!