Twee kloosters op een dag!

12-06-2018

Vannacht weer wakker geworden van onweer en flinke regen en vanmorgen is het een stuk koeler dan gisteren en hangen er dikke regenwolken boven Jerevan. Op weg naar het eerste, behoorlijk populaire klooster (Khor Virap) wat op een heuvel ligt aan de Turkse grens met op de achtergrond de, voor Armeniers, heilige berg Ararat (tenminste als het niet bewolkt is). Dit uitzicht is een van de redenen waarom het klooster zo veel bezocht is. De andere reden is dat, volgens de overlevering, Gregorius de Verlichter hier aan het einde van de 3e eeuw ruim 13 jaar gevangen gezeten heeft, in opdracht van koning Tiridates IV. Toen Tiridates ernstig ziek werd en maar niet op wilde knappen, werd hem ingefluisterd dat alleen Gregorius hem zou kunnen redden en zo gebeurde het. Gregorius bekeerde Tiridates tot het christendom en daardoor werd Armenie in 301 de eerste christelijke staat ter wereld.

Je kunt via een 6,5 m lange stalen ladder afdalen in de kerker waar Gregorius gevangen zat: een benauwde bedoening vanwege de kaarslucht maar ook omdat met regelmaat mensen, die geen goed zelfbeeld hebben van hun omvang, blijven steken in de nauwe opening. Geen aanrader dus voor mensen met claustrofobie. 

Als je bij binnenkomst de linkermuur goed bekijkt, zie je grove groeven, die door klauwen gemaakt lijken te zijn. Het gerucht gaat dat pelgrimgangers wat zand uit de muur krabden om als relikwie mee naar huis te nemen.

Weer verder op weg, rijden we evenwijdig aan de grens met Azerbeidzjan, die gesloten is vanwege conflicten. Rechts van de weg zien we achter de bergrug Azerbeidzjan liggen. Er is een kilometerslange aarden wal opgeworpen om de automobilisten te beschermen tegen kogels van vijandige schutters. Tegenwoordig is dit niet meer nodig, omdat het Armeense leger de grens iets verderop, direct achter de bergrug, permanent bewaakt. Maar het zet je toch aan het denken hoe de mensen in deze streek leven. 

In Areni krijgen we een wijnproeverij aangeboden bij het Areni winehouse en laten we onze naam achter op een van de muren van het proeflokaal. We zijn niet kapot van de aangeboden keuzes, die in moordend tempo geproefd kunnen worden: geef ons maar de heerlijke rode Karas wijn die we gewend zijn te drinken! Ook de wijnen op basis van diverse fruitsoorten zijn voor onze smaak veel te zoet. Wij gaan dus geen pallet voor thuis bestellen.

Het volgende klooster ligt hoog tegen de rode rotswand aan en luistert naar de naam Noravank. Het is het meesterwerk van de middeleeuwse architect Mornik, die zijn signatuur op diverse plaatsen heeft achter gelaten. Op het terrein vindt je verschillende kerken, waarvan de Sint Astvatsatsin het meest in het oog springt vanwege de tweede etage, bereikbaar via twee smalle trapjes aan de voorkant van de kerk. Alleen zij die zonder zonden zijn, kunnen deze trappen zonder problemen bestijgen...

In de kleinere Sint Gregorius kerk vindt je een aantal grafstenen waarvan een bijzondere uit 1300 waarop een leeuw staat afgebeeld.

Via een machtig mooie bergroute rijden we richting Goris en doen onderweg nog een prachtige waterval aan. Omdat het geregend heeft is het pad erg drassig en is het niet voor iedereen weggelegd om de hele route af te leggen. Hulde voor Wiel, Christien, Piet, Wilma en Toon die het gered hebben tot de waterval. Het levert mooie plaatjes, en smerige schoenen op.

In Goris logeren we in hotel Mina, niet echt luxe, en zwaar klassiek ingericht, maar netjes en met een fijne douche. Jammer dat het restaurant zo gehorig en ongezellig verlicht is, maar het avondeten is meer dan goed; verrassend lekker en gevarieerd en dat maakt veel goed. En over het gezelschap hebben we ook niets te klagen, want we lachen wat af!