Naar Mestia in de bergen!

18-06-2018

Na het ontbijt maken we een wandeling door de stad Koetasi, door een parkje en langs een enorme fontein met allerlei dieren erop; kopietjes van pre historische vondsten. We lopen langs wat goedkope winkels en er worden drie leuke jurken gescoord voor een gemiddelde prijs van € 14,- per stuk. Ook een reproductie van een icoon blijft aan iemands vingers hangen en dan heb ik het nog niet over de paracetamol, de wondergel voor de knie van Wiel (wie komt er smeren?) en de zonnebril. Er wordt serieus geshopt in, off all places, Koetasi.

Bij de Enguridam, de grootste dam van Georgie, strekken we even de benen en doen we oefeningen met “zij die last van hoogtevrees hebben”. De dam is 271 m hoog en dat is wel een serieuze hoogte, zeker als je aan de rand staat te kijken. Grappig om te zien dat ze hier plannen hebben om een kabelbaan aan te leggen; aan sky diving te gaan doen en een museum op te richten. Benieuwd hoelang het duurt voordat het er echt zal staan.

We rijden een werkelijk prachtige route door de overweldigende ongerepte natuur, langs valleien met zeer sterk stromende rivieren en bergen, vaak zelfs met sneeuw op de toppen. Aan water is hier geen gebrek. Mestia ligt in de provincie Svaneti en de staat heeft grootse plannen met deze plaats. Tien jaar geleden was het stadje op sterven na dood, tot besloten werd om er flink geld in te pompen om het om te turnen tot een belangrijke wintersportplaats. De restaurantjes en guesthouses springen als paddestoelen uit de grond en spelen in op de populariteit van deze streek. Maar verwacht hier (nog) geen 5 sterren hotels: de accomodaties zijn tamelijk eenvoudig. En parkeren bij de bezienswaardigheden wordt echt een probleem.

Een van de kenmerken van Mestia zijn de torens die je overal in het landschap tegen komt, in de hele regio. Als je eenmaal een dergelijke toren ziet afgebeeld, zal je dat direct doen herinneren aan Mestia. Iedere familie had zijn eigen toren, van vroeger uit als bewaakpost, maar later gewoon in gebruik genomen.

Aan het einde van de middag, net voor het onweer los barst, komen we aan in ons hotel, Banguriani, wat hoog tegen de berghelling ligt en een fantastisch uitzicht biedt over Mestia. Dat de badkamers erg klein zijn en sommigen geen douchebak hebben, waardoor er na gebruik een soort zwembad ontstaat, nemen we maar voor lief. Je moet je wel realiseren waar je je bevindt en dat het hier nog jaren zal duren voordat het service- en kennis niveau hetzelfde zal zijn als wij gewend zijn in Europa.

In het gave, geheel van glas gemaakte restaurant, met panoramaview, staat ons “buffet” klaar. In Mestia kan een buffet ook gewoon direct op tafel geserveerd worden en alles wordt dus tegelijk aangeboden. Het smaakt, zoals iedere keer hier, weer heerlijk. Na het diner gaat een klein gezelschap samen met de chauffeur en onze gids en begeleider Anny en Gill de fles van de chauffeur soldaat maken...