Naar het einde van de wereld!
Blijf op de hoogte en volg Vice Versa
19 Juni 2018 | Georgië, Ushguli
19-06-2018
Vanmorgen werden we door drie dichte jeeps opgehaald, bestuurd door ruige Svaneti bewoners, waarin we alle vertrouwen hadden. Maar het duurde even voordat we “vrienden” werden en er niet meer alleen een bot “ja” of “nee” als antwoord op onze vragen kwam. Ruwe bolster, blanke pit past helemaal bij de bewoners van deze streek en als ze je eenmaal mogen, gaan ze voor je door het vuur.
We drinken koffie bij een brug over de rivier waar een bejaard echtpaar (78 en 83 jaar jong) (58 jaar getrouwd!) de scepter zwaait. Op het hout gestookte fornuisje wordt voor ons koffie en thee gemaakt. We kopen honing in het winkeltje en bij de “srv“ man een zakhe Svaneti zout met kruiden. En een sanitaire stop maken de vrouwen om de beurt achter het houten gebouwtje. We worden steeds beter in bushstops.
Onderweg gaat het bijna mis, want er is een aardverschuiving geweest waardoor de weg geblokkeerd is met stenen en we niet verder kunnen. Na lang wachten is de weg “redelijk” vrij en moet onze jeep (zonder ons, want wij filmen) over de resterende hoop stenen rijden. Risico, sensatie, spanning en avontuur, zeggen wij thuis dan altijd. We nemen de gok en gaan door, en nadat we te voet over de berg stenen geklauterd zijn, kunnen we weer gewoon doorrijden. Behalve als koeien of varkens ons pad kruisen, want dan is geduld een schone zaak.
Svaneti is het hoogst gelegen bewoonde gebied in Europa en wordt omringd door 4 van Europa’s hoogste bergtoppen! De plaats Ushguli kun je niet met een normale auto bereiken (tenminste, niet zolang de nieuwe weg klaar is en wij schatten in dat dat nog minimaal twee jaar gaat duren), vandaar dat wij met lokale 4wd op weg gaan. Man, man, wat kunnen die jongens rijden! Bij het inhalen past er soms nog geen enveloppe tussen de twee auto’s, maar het gaat gesmeerd. Zeer veel respect!
Ushguli bestaat uit vier kleine gehuchtjes waar in feite vier families en hun nazaten wonen. Bergdorpjes waar het leven lijkt stil te staan. Waar een boer met zijn terminaal zieke koe nog even gaat wandelen door het dorp, voordat ze gaat hemelen. Waar op diverse plaatsen hartelijk afscheid genomen wordt van een Georgisch sprekende gast die hier vaker geweest is. Waar om het anderste huis een simplistisch bordje “guesthouse” prijkt, en direct daarnaast “museum”.
Waar je op moet letten om niet uit te glijden over een koeienflater, of in de glibberge lemen ondergrond; of onderuit te gaan op de losse steentjes; of in de waterstromen die je hier tegenkomt. Maar dat alles geeft je ook het gevoel dat je op het einde van de wereld beland bent. Zo speciaal! Hier houdt het op: point of no return. Een immens gevoel van vrijheid en ruimte overvalt je hier. Ik moet er niet aan denken dat de Chinezen dit gaan ontdekken en hier met busladingen naar toe zullen komen. Een horror scenario.
We lunchen bij een familie die bekend staat om haar goede keuken en het is inderdaad weer heerlijk. De varieteit in de Armeense en zeker de Georgische keuken blijft ons verrassen!
We bezoeken een kerkje uit de 9e eeuw met prachtige bewerkte deuren en indrukwekkende iconen. Er lopen drie priesters rond met lange baarden (en knotje) maar ook met een gsm. De ontwikkeling staat hier niet stil.
Om de kerk lopen varkens met hun biggetjes en zie je de besneeuwde bergtoppen van heel dichtbij. In deze regio kun je ook op de gletschjers wandelen, een aparte belevenis.
Op de terugweg wordt het akelig stil in de jeeps omdat iedereen zijn of haar ervaringen aan het verwerken is. Vaak met de ogen dicht. Om 20,00 u opnieuw buffet; alles tegelijk op tafel en het is weer erg gezellig. Onnodig te vermelden dat die fles van de chauffeur nog steeds niet op is....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
