Op bezoek in het sneeuwhotel!

Vandaag de laatste lange sneeuwscooterdag, met als eindbestemming Lainio Snow Village. De afstand vanaf Levi bedraagt ca 45 km en daar zullen we ongeveer twee uur over rijden. Christoph en Matthi zijn onze begeleiders en helpen ons waar dat nodig is. Een van de scooters wordt onderweg opgevoerd om wat meer power te krijgen; bij een ander wordt een riem vervangen. In de praktijk rijdt Christoph voorop en kijkt geregeld achterom om te checken of zijn groep het bij kan houden. Niet iedereen houdt van opschieten, dus bij tijd en wijle wachten we even tot we weer compleet zijn. Af en toe maken we ook een stop om de benen te strekken, de armspieren uit te schudden en om met elkaar bij te praten. En een toiletstop "in the wild" hoort er natuurlijk ook bij. Bianca zal die nog lang heugen, want ze beheerste de techniek van plassen met een half uitgetrokken pak niet... Niet zo fijn voor degene die morgen haar pak mag gebruiken...
Het was een pittige rit met nogal wat hobbels en gaten waardoor de passagiers soms bijna gelanceerd werden. De naam van God werd daarbij te pas en te onpas gebruikt en het gekreun en gegil was niet van de lucht. Wiel en Tiny schoven zelfs helemaal onderuit met hun scooter en dat was even flink schrikken. Je moet je toch weer oppakken om terug op de scooter te klimmen en gewoon door te gaan, maar er is eigenlijk ook geen keuze. Al zit je na zo'n val toch minder ontspannen achterop.
Op een stuk van het traject hebben we geluk, want daar is de sneeuwschuiver net geweest en dat rijdt een stuk relaxter.
Eenmaal bij het ijshotel staat Theo ons buiten al op te wachten om foto's van onze aankomst te maken. Samen met Ellen, Thom en Marleen is hij per taxi hierheen gekomen.
Allereerst smullen we van een heerlijke lunch met puree, gestoofd rendiervlees, bessen en augurken. En een soort blini na.
Daarna volgt een rondleiding door het ijshotel, wat ieder jaar weer opnieuw opgebouwd wordt met kunstmatige sneeuw. We kijken onze ogen uit in de prachtige trouwzaal waar jaarljjks ongeveer 60 stelletjes trouwen. Rozen als decoratie boven het altaar van ijs en ook de zitbanken ( waar je bijna aan vast vriest als je te lang blijft zitten) van ijs met prachtige decoraties. Zuilen met bloemen van ijs en overal gekleurde led verlichting; je weet niet wat je ziet. Vanuit de groep wordt er al gezinspeeld op een mogelijk aanzoek van Karin en Martien of Bianca en Eric, maar onze gids is ons voor en valt op de knietjes voor Bianca. Wiel valt ook, de tweede keer vandaag, maar dan over een bank van ijs in het restaurant. En hij werd niet geduwd...Daar zal hij zeker even last van hebben, want ijs geeft niet echt mee.
In het ijshotel kun je kiezen uit standaard kamers, zonder decoratie, of de suites met verschillende thema's zoals een boot, ruimtevaart, engelen etc. Stuk voor stuk pareltjes en allemaal uniek en zonder deuren, maar met een gordijn als afscheiding. Je slaapt in een normaal hotelbed waar ijsblokken omheen staan en aan het einde van de gang is een verwarmde ruimte waar je tussendoor even naar toe kunt gaan. De kamers zijn vanaf 22.00 uur beschikbaar tot 09.00 uur de volgende ochtend. Het is geweldig om te zien, maar ik geloof niet dat je hier heel goed zult slapen. Het gaat ook meer om de ervaring van een ( beetje rap graag, want het is steenkoud) diner in het ijsrestaurant, een drankje in de ijsbar en daarna in een ijskoude kamer het bed in. We zijn blij dat we het gezien hebben en nog mooier dan we ons hadden voorgesteld.
Rond half drie kruipen we de scooters weer op, maar dit keer met verwarming in de handschoenen. Sponsor Bianca deelt kleine zakjes uit die een uur of zeven warm blijven en dat is heerlijk voor de koukleumers onder ons. Een volgende keer neem ik die zelf ook mee, ook voor de voeten. De meesten hebben namelijk alleen last van koude handen en voeten: de thermo kleding en zeker het geleende pak beschermen uitstekend tegen de kou.
Ook terug hebben we geluk met een groot stuk geveegde straat, maar we worden daarnaast ook nog flink door elkaar gerammeld. Na deze lange rit zijn de passagiers er allemaal wel een beetje klaar mee; hoe fantastisch het ook was.
Hilarisch om te zien hoe Eric E. naar huis moest lopen; omdat hij zijn broek vergeten was ( en het pak vandaag ingeleverd moest worden) ging hij in zijn zwarte thermo onderbroek naar het hotel. Tranen gelachen...
Ons galgenmaal gebruiken we in restaurant Rock Cafe, ook weer van de Hullu Poro keten; een belangrijke speler hier in Levi. De kring is weer rond, want de eerste avond hebben we hier ook al gegeten. De biertjes en wijntjes ( small=12cl; medium= 24 cl en large= 36 cl) vloeien rijkelijk. Lisette en Jan worden wat baldadig en nadat Jan met een gerichte kopstoot een lamp scheef krijgt, staat Lisette op zeker moment met een lampenkap in haar handen. Gelukkig komt het ook weer goed.
Na een attent woordje van dank door Thom, en een oneindige afrekenprocedure, zoeken we ons hotel weer op voor de laatste nacht in dit fijne hotel. Morgen rijdt de bus om kwart voor negen voor en zit het er weer op.
Het was een fantastisch winters avontuur met een heel fijn, humoristisch en gezellig reisgezelschap!