Saloum delta
Door: Maja
Blijf op de hoogte en volg Vice Versa
28 Maart 2014 | Senegal, Ndangane
Middenin de nacht werd ik wakker omdat ik vergeten was de wake up call af te spreken. De wekker dus maar een half uurtje eerder gezet en iedereen persoonlijk wakker "geklopt".
De laatste dag van deze reis gaan we naar het plaatsje Mar Lodj in de Saloum delta in het zuiden van Senegal. We varen vanaf ons hotel met een leuke houten boot en zien onderweg verschillende watervogels. Aangekomen bij Mar Lodj springen we via de boeg van het schip op het strand; geluksvogel Tinie wordt door een paar sterke mannen van boord getild! En vervolgens op de paardenkar die al klaar staat!
We worden welkom geheten door een aantal erg vriendelijke vrouwen die naar onze naam vragen. Margo heeft de marketingtruc door en heet opeens Truus en bij een andere dame Mieke. We krijgen een rondleiding door het dorpje en genieten van de prachtige beelden die we hier zien. Spelende kinderen rond een prachtige baobab boom; een oma in traditionele kleding die, gezeten op een plastic tuinstoel, alles in de gaten houdt; een vrouw die graan aan het stampen is; kleurrijke was over een schutting; gedrapeerd; een overdekte markt waar gedroogde vis en groenten verkocht worden; geiten en kippen die over het erf lopen en natuurlijk weer heel veel schattige kinderen! We delen hier weer wat spulletjes uit die we meegenomen hebben en voelen ons weer even Sinterklaas. Hannie scoort weer met haar ringlampjes die ze hier nog niet kennen.
Aan het einde van de rondleiding staan de vrouwen, nu met manden vol handel, ons op te wachten en er is bijna geen doorkomen aan. Ze roepen je naam en het is bijna onmogelijk om niets bij hen te kopen.
Dan verder op de paardenkar (zelfs allergische Wilma, met een sjaal voor haar mond) om heerlijk te gaan lunchen in een hut bij de zee met de prachtige naam Essamay. Als voorgerecht heerlijke garnalen; de eerste keer in zijn leven voor Toon, en ze smaken hem goed, ook al vindt hij het maar "geviezel" om ze schoon te maken! Ook over de couscous is iedereen te spreken.
We varen weer terug en gaan dan direct door naar het eiland Joal Fadiout wat gebouwd is op schelpen. Je bezoekt dit eiland onder leiding van een lokale gids en de rondleiding duurt minimaal een uur. Via een brug van 500 meter lang lopen we ernaar toe en we zien het kerkhof op het eiland links liggen. Op het eiland lopen hordes varkens met biggetjes tussen het afval te zoeken naar iets eetbaars. De binnenstad zelf is leuk om te bezoeken met familie compounds, steegjes, onverwachte hoekjes en veel idylische plaatjes om te schieten. En dat doen we dus ook volop! Dit is de enige plek waar de prijs bij de souvenirs staat aangegeven en waar je niet zo agressief wordt aangesproken. En dus kopen we hier wel iets.
Op de terugreis krijgen we het Paris -Dakar gevoel als we door een bijzonder landschap rijden; eerst een kale vlakte, wat later zandpaden door een palmenbos waar nomaden wonen en tot slot groene bebossing. De "Duitse" ( of was het nou de Ysselsteynse bus?) loopt zelfs vast en moet al wiebelend van links naar rechts los proberen te komen. En dat lukt!
We stoppen bij een aantal hutten, omheind met houten palen, om nog wat van onze "goede doelen spullen" af te geven. Een vrouw die zich staat te douchen, ziet ons aan komen rijden ( wit busje = blanke toeristen = cadeautjes??) en rent zeiknat en alleen in een omslagdoek naar ons toe. De hele gemeenschap loopt uit en als onze giften uitgeladen worden ( rijst, voetballen, plakplaatjes, lucifers, muggenverdrijvers, kauwgom, koekjes, kaarsen etc) worden ze steeds enthousiaster! Ze zijn zo blij met alle spullen dat er zelfs een vreugdedans gemaakt wordt.
Weer terug in hotel Pelican hebben we lekker even tijd voor onszelf en genieten van en rondom het zwembad. Er worden goede en diepgaande gesprekken over het leven gevoerd; heel mooi om te zien wat lotgenoten met elkaar kunnen delen.
Ons laatste avondmaal gebruiken we weer in restaurant Cordon Bleus en het is weer heerlijk! Als verrassing wordt ons een optreden aangeboden van een lokale steelband met twee danseressen waarvan er een veel weg heeft van Tina Turner.
Ze zijn hartstikke goed en we genieten volop. Ook van het optreden van Margo, Christien, Susanne, Ine en bijna Theo...En na het heel persoonlijke bedankje van onze gids Ousmann komt het einde van onze reis toch echt in zicht!
Maar eerst een van de grootste uitdagingen van Senegal; afrekenen met gepast geld omdat er geen wisselgeld is. Maar ook dat lukt fantastisch!
Morgen dus weer naar huis ( om uit te rusten van een super maar vermoeiende reis) met een vlucht via Gambia en dan met de bus naar Venray. Het zit er weer op! Good memories stay!
De laatste dag van deze reis gaan we naar het plaatsje Mar Lodj in de Saloum delta in het zuiden van Senegal. We varen vanaf ons hotel met een leuke houten boot en zien onderweg verschillende watervogels. Aangekomen bij Mar Lodj springen we via de boeg van het schip op het strand; geluksvogel Tinie wordt door een paar sterke mannen van boord getild! En vervolgens op de paardenkar die al klaar staat!
We worden welkom geheten door een aantal erg vriendelijke vrouwen die naar onze naam vragen. Margo heeft de marketingtruc door en heet opeens Truus en bij een andere dame Mieke. We krijgen een rondleiding door het dorpje en genieten van de prachtige beelden die we hier zien. Spelende kinderen rond een prachtige baobab boom; een oma in traditionele kleding die, gezeten op een plastic tuinstoel, alles in de gaten houdt; een vrouw die graan aan het stampen is; kleurrijke was over een schutting; gedrapeerd; een overdekte markt waar gedroogde vis en groenten verkocht worden; geiten en kippen die over het erf lopen en natuurlijk weer heel veel schattige kinderen! We delen hier weer wat spulletjes uit die we meegenomen hebben en voelen ons weer even Sinterklaas. Hannie scoort weer met haar ringlampjes die ze hier nog niet kennen.
Aan het einde van de rondleiding staan de vrouwen, nu met manden vol handel, ons op te wachten en er is bijna geen doorkomen aan. Ze roepen je naam en het is bijna onmogelijk om niets bij hen te kopen.
Dan verder op de paardenkar (zelfs allergische Wilma, met een sjaal voor haar mond) om heerlijk te gaan lunchen in een hut bij de zee met de prachtige naam Essamay. Als voorgerecht heerlijke garnalen; de eerste keer in zijn leven voor Toon, en ze smaken hem goed, ook al vindt hij het maar "geviezel" om ze schoon te maken! Ook over de couscous is iedereen te spreken.
We varen weer terug en gaan dan direct door naar het eiland Joal Fadiout wat gebouwd is op schelpen. Je bezoekt dit eiland onder leiding van een lokale gids en de rondleiding duurt minimaal een uur. Via een brug van 500 meter lang lopen we ernaar toe en we zien het kerkhof op het eiland links liggen. Op het eiland lopen hordes varkens met biggetjes tussen het afval te zoeken naar iets eetbaars. De binnenstad zelf is leuk om te bezoeken met familie compounds, steegjes, onverwachte hoekjes en veel idylische plaatjes om te schieten. En dat doen we dus ook volop! Dit is de enige plek waar de prijs bij de souvenirs staat aangegeven en waar je niet zo agressief wordt aangesproken. En dus kopen we hier wel iets.
Op de terugreis krijgen we het Paris -Dakar gevoel als we door een bijzonder landschap rijden; eerst een kale vlakte, wat later zandpaden door een palmenbos waar nomaden wonen en tot slot groene bebossing. De "Duitse" ( of was het nou de Ysselsteynse bus?) loopt zelfs vast en moet al wiebelend van links naar rechts los proberen te komen. En dat lukt!
We stoppen bij een aantal hutten, omheind met houten palen, om nog wat van onze "goede doelen spullen" af te geven. Een vrouw die zich staat te douchen, ziet ons aan komen rijden ( wit busje = blanke toeristen = cadeautjes??) en rent zeiknat en alleen in een omslagdoek naar ons toe. De hele gemeenschap loopt uit en als onze giften uitgeladen worden ( rijst, voetballen, plakplaatjes, lucifers, muggenverdrijvers, kauwgom, koekjes, kaarsen etc) worden ze steeds enthousiaster! Ze zijn zo blij met alle spullen dat er zelfs een vreugdedans gemaakt wordt.
Weer terug in hotel Pelican hebben we lekker even tijd voor onszelf en genieten van en rondom het zwembad. Er worden goede en diepgaande gesprekken over het leven gevoerd; heel mooi om te zien wat lotgenoten met elkaar kunnen delen.
Ons laatste avondmaal gebruiken we weer in restaurant Cordon Bleus en het is weer heerlijk! Als verrassing wordt ons een optreden aangeboden van een lokale steelband met twee danseressen waarvan er een veel weg heeft van Tina Turner.
Ze zijn hartstikke goed en we genieten volop. Ook van het optreden van Margo, Christien, Susanne, Ine en bijna Theo...En na het heel persoonlijke bedankje van onze gids Ousmann komt het einde van onze reis toch echt in zicht!
Maar eerst een van de grootste uitdagingen van Senegal; afrekenen met gepast geld omdat er geen wisselgeld is. Maar ook dat lukt fantastisch!
Morgen dus weer naar huis ( om uit te rusten van een super maar vermoeiende reis) met een vlucht via Gambia en dan met de bus naar Venray. Het zit er weer op! Good memories stay!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
