Van Pink Lake naar Saint Louis

Senegal 22 maart

Om 8 uur vertrek vanaf Trarza Lodge op weg naar Saint Louis. Ondanks de persoonlijke wake up service, haalt de dame met een eigen bed & breakfast alleen nog een broodje op de hand. Zij die te laat komen, moeten dus op water en brood.
Het is een lange rit; 240 km is in onze ogen niet zo lang, maar we hebben er hier toch een halve dag voor nodig. De doorgaande wegen zijn overigens verrassend goed, maar zodra je een zijweg pakt, wordt het meteen los zand.
In de buurt van de plaats Thies, bekend vanwege de heerlijke koffie ( not...), rijden we een stuk langs een spoorlijn. Hier komt de trein vanuit Mali en vanuit Saint Louis bij elkaar. Er rijdt geen personentrein meer, maar we zien onderweg nog wel een stoffige goederentrein met mineralen passeren.
In een klein zaakje drinken we koffie (West African Franc 1000) en ieder kopje wordt apart voor ons gezet en dat duurt dus even. We eten de meloenen die we onderweg gekocht hebben bij een paar pittige dames, die vanavond ook even onder de boom moeten gaan zitten om hun ruzie over hoe de opbrengst verdeeld moet worden bij te leggen. Ook dat is Afrika!
Eenmaal in Saint Louis rijden we langs de haven waar het nog drukker is dan in Kayar. Ter vergelijking: hier liggen 4000 vissersboten en in Kayar 2200. De ramen van onze bus houden we hier wijselijk dicht want met al dat afval ( en dan heb ik het niet over een beetje...) krijg je hier al bilharzia van de lucht inademen. Dat afval is wel echt een probleem; ongelooflijk hoeveel plastic ze hier rond laten slingeren. Het duurt jaren voor ze dat weg gewerkt hebben.
We lunchen ( o.a. tonijnsalade met kerriesaus en erwtjes die we thuis na gaan maken) in Saint Louis en daarna naar ons hotel Cap Saint Louis waar we in leuke rondavels gaan logeren en een uurtje genieten van het zwembad. Sommigen kunnen kamers verhuren en nog een stuk of drie mensen extra herbergen in hun kamer.
Aan het einde van de middag maken we met kar en paard een toer door het historisch centrum waar Unesco zijn sporen achter gelaten heeft. De Franse invloed is heel zichtbaar als een Ysselsteyns bestuurslid van de bouledrome een potje petanque oftewel jeux de boules mee gaat spelen.
'S Avonds koelt het behoorlijk af en daarom eten we binnen in het restaurant.
Omdat we morgen vroeg vertrekken, gaat ( bijna) iedereen op tijd slapen .
Ik heb trouwens nog niet verteld over het mysterie van de rode omslagdoek. Is namelijk weer terecht. Nadat ongeveer half Senegal hiernaar gezocht heeft, bleek het onder het koffer te liggen. Ik denk dat dat komt door overmatig gebruik van een zelf geïmporteerd geel drankje wat beide vriendinnen ( nee geen namen maar eentje komt uit Heerlen) in het geniep op hun kamer nuttigen.
Het was weer een geweldige dag!