Op weg naar de Saloum delta!

Na genoten te hebben van een prachtige zonsopgang, vertrekken we van Saint Louis naar Ndangane, in de Saloum delta; de langste rit van deze reis (320 km).
Onderweg stoppen we bij een lokale markt en onder begeleiding van papa Fall-out mogen even los rond lopen. Aan de ene kant van de weg zitten de mannen die voornamelijk geiten en koeien verkopen. Meestal zijn de voorpoten vastgebonden zodat ze geen kant op kunnen en er wordt niet echt zachtzinnig mee omgesprongen. De Partij voor de dieren heeft hier weinig fans.
De handelaren proberen ons ook een geit te verkopen, maar dat is wat lastig meenemen in het vliegtuig. Aan de overkant zitten de vrouwen met manden en groenten en we kijken onze ogen uit. Het is leuk contact te maken: een paar woordjes Frans gaan deuren voor ons open, en mogen we wel een foto maken!
Onderweg lunch ( kip met friet en mayonaise, dat verwacht je toch niet op deze plek?) in een afkick restaurant want hier wordt geen alcohol geserveerd. Het valt gelukkig nog mee met de trillende handjes.
Dan een echte safari in Bandia NP waar we met drie jeeps het terrein gaan verkennen. Bandia is een mooi park met bijzondere bomen met een rode bast, en natuurlijk de favoriete baobab bomen. In een ervan is zelfs al eeuwenlang de begraafplaats van de Griots; dit heeft te maken met bijgeloof en zou een goede oogst op moeten leveren.
Bandia is nog in een beginfase en je vindt hier nog niet alle dieren, maar we zien apen, giraffen, antilopen, zebra, wrattenzwijntjes, buffels en neushoorns. En natuurlijk allerlei prachtige vogels.
De laatste activiteit is een bezoek aan het weeshuis Pouponniere waar ruim honderd kinderen tot 2 jaar opgevangen worden. Als de ouders voor het kindje twee jaar wordt, geen contact opgenomen hebben, wordt het beschouwde als staatsbezit en bij een pleeggezin binnen Senegal onder gebracht.
Op blote voeten gaan we de eerste ruimte binnen en ik kan je zeggen dat het behoorlijk binnen komt als je daar 35 schattige donkere baby's ziet liggen, allemaal in identieke spijlenbedjes, en allemaal erg gericht op contact. Een beetje aandacht levert glimlachjes op die tot in de ziel reiken en je krijgt meteen het gevoel dat je hier iets voor zou willen doen. Er zijn continu drie vrouwen per zaal bezig met het verzorgen; voor knuffelen en spelen is hier heel weinig tijd. Hier wordt heel duidelijk wat het verschil maakt waar je wieg gestaan heeft.
Dan nog een flinke rit langs kleine hutjes en zwaaiende kids en dan komen we tegen half negen aan in ons hotel Pelican. Een leuk hotel met gele gebouwtjes met vier kamers met terras of balkon. En een mooi terras met uitzicht op de Delta; hopelijk is er morgen tijd om hiervan bij daglicht te genieten.
Dan diner in restaurant Cordon Bleus, dan lekker slapen en morgen gezond weer op!