Historie in Agua Blanca

Ik vergeet nog te vertellen dat we gisteren voordat we gingen varen de lokale vismarkt bezocht hebben. Een gekrioel van mensen en bakken met vis waarvan ik het bestaan niet wist. De vrouwen staan te koken voor hun vissers die terugkomen van zee en handelaren wegen en bieden op de vis, die ter plekke schoon gemaakt wordt. Je komt ogen en oren tekort.
Vanmorgen hebben in het Nationale Park het gedeelte Agua Blanca bezocht. Dit is een nederzetting van een lokale stam die activiteiten organiseert voor toeristen om in hun onderhoud te voorzien. Het mooie is dat de hele gemeenschap hieraan meewerkt. Zo is er een klein maar heel interessant archeologisch museum waarbij vooral de manier van begraven opvallend is. Men was hier gewend hun doden in foetushouding in grote urnen met deksel te begraven, samen met sieraden maar ook etenswaren. Na de laatste overstroming is een gedeelte van deze begraafplaats terug gevonden en deze wordt ook bezocht.
We maakten hier een heerlijke wandeling door de velden en klauterden over hekjes. We leerden over de kapokboom, de katoenstruik, de mangobomen, de citroenstruiken en nog veel meer.
Er is gelegenheid om te zwemmen in een groot zwavelbad; het stinkt wel maar je komt er tien jaar jonger uit, hè Toon?
En natuurlijk was er ook rekening gehouden met de vrouwelijke meerderheid van onze groep en kon er ook gewinkeld worden. Zelfgemaakte sieraden van bijzondere schelpen, terracotta beeldjes etc. Volgens ons hebben de dames goede zaken gedaan met hun zelfgemaakte handelswaar.
's Middags was een rustmiddag en bleven we lekker rond het zwembad hangen. Morgen is een zware reisdag waar we ons op moeten voorbereiden.
Na het wederom heerlijke diner geserveerd door Miguel werd in de " bar" geconstateerd dat de stroom vino blanco opgedroogd was en dat we over moesten gaan op serveza of Vino tinto, maar dat was niemand een probleem.