Naar de amazone !
Door: Maja
Blijf op de hoogte en volg Vice Versa
17 Juni 2011 | Ecuador, Tena
Vanmorgen zijn een aantal van ons al even gaan genieten van de hotsprings voor de deur (heb gehoord zelfs in het ondergoed bij gebrek aan beter!) en anderen van het badencomplex aan de voorzijde van het hotel. Het is even wennen om om kwart over zeven al in zo'n heerlijk warm zwembad te liggen, maar het is echt heerlijk. Dit complex heeft ook een groot zwembad en diverse koud dompelbaden en heetwaterbaden. Het is erg geliefd in de omgeving want er stonden om half negen al families voor de ingang te wachten.
Maar helaas moeten wij door, want het volgende avontuur wacht op ons; de Amazone!
Onderweg zien we kraampjes waar vispakketjes verpakt in bladeren verkocht worden. En proeven we een lokale delicatesse, namelijk worm. En niet van die slappe regenwormen die we thuis hebben, maar zo'n dikke gele geribbelde jongens. Moet eerlijk zeggen dat de smaak niet verkeerd was, maar het idee is toch raar. We maken een kleine wandeling door een junglepad en krijgen al een idee wat ons te wachten staat.
Eenmaal aangekomen bij Shangri La, Tena Amazonica, gaan we via een behoorlijke afdaling over houten palen en later een trap naar beneden. Dit is de enige toegang tot het complex en onze koffers worden op een ijzeren rek naar beneden gelaten door het laten vieren van een lang touw. Eenmaal in de grote houten Lodge aangekomen, staan we paf van het grandioze uitzicht. Niet normaal; dit hebben we allemaal nog nooit zo gezien. De kamers (groot woord voor de houten cabines met aan de voor en achterzijde doorwaai gaas) zijn niet bijzonder maar we hebben in iedere geval een eigen douche en toilet. Er zijn verschillende niveaus, onderling verbonden met trappen, met zitjes of hangmatten en het ziet er grappig uit.
Na de lunch maken we een wandeling door de jungle naast onze lodge en leren we over wandelboom die zichzelf zo'n twintig centimeter kan verplaatsen, naar gelang de zon schijnt. En we ontdekken kusmondjes en natuurlijke oorbellen. Op het hoogste punt van de wandeling is er een fantastisch uitzicht op de lodge.
Weer terug genieten van een welverdiend drankje en dan is er een ongelooflijk mooie zonsondergang, inclusief rokende vulkaan Sangay die je met het blote oog kunt zien.
Vanwege de hinderlijk aanwezigheid van een groep jongeren die vier maanden lang door Zuid Amerika trekken, vluchten wij naar de bar. Die vervolgens om half tien sluit zodat wij allemaal keurig op tijd in bed liggen. En als een blok in slaap vallen bij de krekel geluiden.
Maar helaas moeten wij door, want het volgende avontuur wacht op ons; de Amazone!
Onderweg zien we kraampjes waar vispakketjes verpakt in bladeren verkocht worden. En proeven we een lokale delicatesse, namelijk worm. En niet van die slappe regenwormen die we thuis hebben, maar zo'n dikke gele geribbelde jongens. Moet eerlijk zeggen dat de smaak niet verkeerd was, maar het idee is toch raar. We maken een kleine wandeling door een junglepad en krijgen al een idee wat ons te wachten staat.
Eenmaal aangekomen bij Shangri La, Tena Amazonica, gaan we via een behoorlijke afdaling over houten palen en later een trap naar beneden. Dit is de enige toegang tot het complex en onze koffers worden op een ijzeren rek naar beneden gelaten door het laten vieren van een lang touw. Eenmaal in de grote houten Lodge aangekomen, staan we paf van het grandioze uitzicht. Niet normaal; dit hebben we allemaal nog nooit zo gezien. De kamers (groot woord voor de houten cabines met aan de voor en achterzijde doorwaai gaas) zijn niet bijzonder maar we hebben in iedere geval een eigen douche en toilet. Er zijn verschillende niveaus, onderling verbonden met trappen, met zitjes of hangmatten en het ziet er grappig uit.
Na de lunch maken we een wandeling door de jungle naast onze lodge en leren we over wandelboom die zichzelf zo'n twintig centimeter kan verplaatsen, naar gelang de zon schijnt. En we ontdekken kusmondjes en natuurlijke oorbellen. Op het hoogste punt van de wandeling is er een fantastisch uitzicht op de lodge.
Weer terug genieten van een welverdiend drankje en dan is er een ongelooflijk mooie zonsondergang, inclusief rokende vulkaan Sangay die je met het blote oog kunt zien.
Vanwege de hinderlijk aanwezigheid van een groep jongeren die vier maanden lang door Zuid Amerika trekken, vluchten wij naar de bar. Die vervolgens om half tien sluit zodat wij allemaal keurig op tijd in bed liggen. En als een blok in slaap vallen bij de krekel geluiden.
-
21 Juni 2011 - 15:35
Wilhelmien En Viktor:
wat een prachtige foto's, en wat een geweldig verhaal. maar ben wel moe als ik er aan denk,groeten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
