Potty Hill beklimmen!

Om half zes worden we gewekt met "Vader Jakob" van Julius. Snel eruit, koud douchen en om zes uur de boot in om Potty Hill te beklimmen. Halverwege leggen we aan bij een strandje om te ontbijten. Er worden plastic bordjes doorgegeven, wit en bruin brood, pindakaas, jam, (Hollandse !) kaas, banaantjes, Nescafé, suiker en melk. Het grote ruil- en doorgeeffeest kan beginnen! Een aparte ervaring om zo samen te ontbijten in de open lucht.
We varen ruim een uur en meren dan aan bij een wat drassig stuk bos. Netty en Maja gaan niet mee en blijven achter met Jack. Er worden voor hen een paar hangmatten opgehangen. De rest van de groep neemt de uitdaging aan en gaat in ongeveer anderhalf uur door het bos wandelen en daarna de heuvel Potty Hill beklimmen. Onderweg is er veel te vertellen over de flora en fauna en wordt er bijvoorbeeld water gedronken uit een boom. Nakkre en de " stille die niet wil spreken" vlechten onderweg haarbanden voor de vrouwen en zelfs een rok en draagmand voor bruidspaar Lambert en Annie. De beloning is het fantastische uitzicht over het woud rondom Potty Hill. Het is een pittige trekking maar de moeite meer dan waard.
We varen terug en na de lunch is er vrije tijd om even bij te tanken. De rust keert weer op Palumeu. De een gaat zwemmen in de rivier, de ander doet een dutje in de hangmat of leest een boek op het balkon voor de kamer. Of loopt lekker rond om foto's te maken op deze unieke locatie. Af en toe vaart bijna geluidloos een kano voorbij met Indianen die terugkomen van het vissen. Ze varen dicht langs de kant zodat ze amper te zien zijn: het past bij het bescheiden, wat bedeesde karakter van deze Indianen.
Om half zes komt meneer Piessie ons les geven in boogschieten. Maar niet nadat hij ons laat zien hoe hij pijlen aanscherpt met het gebit van een dier. En ons leert fluiten op een blokfluit van bot: alleen Annemie, onze witte Indiaan lukt het om er geluid uit te krijgen. Het boogschieten zelf is ook wel hilarisch; bij sommigen valt de pijl loodrecht naar beneden maar er zijn er ook bij die het in de vingers hebben. Vooral die oet Hors...
Tot slot heeft Jack een verrassing voor ons; hij heeft een grote bruine slang gevangen die we vast mogen houden. Uren later ligt ie nog half in shock in de "vertrekhal" ( de slang dus en niet Jack) en zijn we er niet helemaal gerust op of hij wel echt het bos in zal gaan. En ons niet vannacht in onze open hutjes komt verrassen..
Na het avondeten komt juffrouw Laura langs om even Limburgs te "kallen" en ze gaat mee op een boottocht langs het Indianendorp waar kleine lichtjes verraden waar ze precies wonen. We drijven zonder motor terug en genieten van de sterrenhemel en het gekwaak van de boomkikkers. Jack vindt er een voor ons die we mogen bekijken en aanraken.
En dan wordt het echt tijd om te gaan slapen en te gaan dromen van onze belevenissen van vandaag. Vannacht liggen de brulapen wakker omdat de Vice Versa Reisclub bomen ligt om te zagen...