Naar Palumeu!

Vanmorgen weer de huisarts moeten bellen voor de vreemde bulten op de benen van Netty. Het blijkt een allergische reactie op insectenbeten waarvoor ze medicatie krijgt voorgeschreven. Terwijl de koffers worden ingeladen, rijden twee man langs de apotheek om eea op te halen. Dan de koffers bij onze agent in bewaring geven, want we mogen naar Palumeu slechts max 8 kg bagage meenemen.
We vliegen met Gum Air vanaf vliegveld Zorg en Hoop in de stad en de incheckprocedure gaat als volgt: zes personen worden tegelijkertijd gewogen inclusief hun bagage; vervolgens krijg je aan de hand van een grote landkaart uitleg hoe er gevlogen gaat worden; dan krijg je een broodje kaas en sap aangeboden en wordt je paspoort gecontroleerd. Niet dus, want Trudy en Coen bieden elkaars passen aan en dat valt niet op. We zullen het er niet meer over hebben, maar dat komt waarschijnlijk omdat zij gisteren precies 33 jaar getrouwd waren. Ze willen niet dat erover gepraat wordt, maar over schrijven heb ik niets gehoord...
In een uurtje vliegen we in onze prive jets naar Palumeu en onderweg kunnen we het spoor van de rivier volgen; we zien de plaatsen waar we uit de bootjes moesten en zien Anaula liggen.
In Palumeu is de landingsbaan net naast de lodge en er staan twee rieten hutten; een is de aankomsthal en de andere fungeert als vertrekhal. Met een kruiwagen worden onze koffers naar boven gebracht. Onze gids Julius stelt het team voor: Nakkre, Jack en "de stille die niet wil spreken" en legt uit hoe het werkt op Palumeu.
Wat een fantastische inspirerende plek aan de rivier, middenin het tropisch regenwoud. We verdelen de hutten en varen naar het eiland om te zwemmen en te lunchen. Same procedure als voorheen: zwemvest aan, schotje omlaag, schotje omhoog, vestje weer uit etc etc etc. Het is heerlijk in het water en er wordt driftig van de rots afgesprongen. Soms onder het roepen van kreten als " pepernoten" en wat minder netjes " de zak van Sinterklaas" : drie keer raden van welke rode zwembroek dat af kwam...
Op de terugweg meren we aan in het Indianendorp waar we demonstraties krijgen van pijlen maken, kettingen rijgen van zaden en pitten, hangmatten weven en proeven we casavesoep. Er rennen wat kinderen door het dorp die er lol in hebben om ons een beetje uit te dagen, maar de meeste Indianen verschuilen zich in hun hut.
Op de terugweg zien we bij de hutten van de onderwijzers een schaars geklede blonde Limburgse zitten; het blijkt juffrouw Laura te zijn die de eerste week van een jaar stage erop heeft zitten.
Om zeven uur aan tafel en jawel hoor: er is er een jarig: Daan, de kleinzoon van Thom en Marleen wordt 8 jaar en dat is aanleiding om een rondje weg te geven. Is het toch weer gelukt!
Julius vertelt dat hij ons morgenvroeg om half zes zal wekken omdat we om zes uur zullen vertrekken voor de wandeling naar Potty Hill. We gaan dus op tijd onder de klamboe, maar niet nadat Jack en Nakre ons verteld hebben hoe je nageslacht kunt verwekken in een hangmat. Wij weten het nu!