Tokkelen in Bergendal

Vanmorgen vroeg ontbijt voor Hannie, Henny, Peter, Annemie en Harrie, want zij gingen tokkelen bij het activiteitencentrum. Echt stoer, want naast lengtes tot 90 meter door het bos suizen, zoefden zij op 35 hoogte over de rivier heen. Respect. Zij hebben echt hun grenzen verlegd.
De meeste anderen deden de historische trek; gewapend met een stok de berg op klauteren en dan een trekking over de heuvel. Langs grafzerken van voormalige plantagebewoners en genieten van het schitterend uitzicht over de rivier. De verhalen over Elisabeth die vier mannen versleet maken indruk. Dan langs de verlaten goudzoekershuisjes: een beetje sinistere plek, maar het geeft een beeld hoe het hier vroeger uitgezien heeft.
Tegen half elf is iedereen weer terug met enthousiaste verhalen over wat ze allemaal meegemaakt hebben en moeten de koffers ingeladen worden in de bus. Met wat kunst en vliegwerk gaat dat lukken, al kost het flink wat moeite om het pad naar de weg zonder schade af te leggen. De ervaringen in Bergendal moeten blijkbaar nog verwerkt worden, want het is me toch een partijtje druk achter in de bus... Op naar Jodensavannah en dat moet nog via het pontje, want de nieuwe brug die de overkant zal ontsluiten, zal volgende maand pas geopend worden. We hebben pech want het pontje heeft middagpauze en laat ons rustig zo'n drie kwartier wachten in de verzengende zon. Wij vermaken ons met het spotten van draagmieren, Hindoestaanse offertjes en het nuttigen van heerlijke snacks die voor ons meegenomen zijn.
Bij Jodensavannah aangekomen lopen we over de niet Joodse begraafplaats waar verweerde houten kruizen de graven markeren. Daarna de oude Joodse begraafplaats waar we namen als de la Parra herkennen. En dan komen we op het hoogste punt waar nu de ruïne van de synagoge te vinden is; een bijzondere plek met uitzicht op de rivier. Het is een plek waar je een beetje stil van wordt.
We maken een groepsfoto op de trappen van de synagoge en nadat we een natuurlijke bron bekijken, zoeken dan snel de verkoeling en het watertje in de bus op.
Onze volgende stop is Overbridge, ook weer aan de Suriname rivier. Dit is een vakantiepark en dagstrand met afgezet, veilig zwemgedeelte (vorig jaar is hier een kind gebeten door een piranha wat voor nogal wat ophef heeft gezorgd) en men is bezig met de aanleg van een volledig afgescheiden zwembad. Het doet mij denken aan het Eurostrand in Valkenswaard waar we als kind vroeger heen gingen. Er zijn afdakjes te huur, ligbedden en hangmatten en vooral in het weekend en tijdens vakanties is het zeer gewild bij Surinaamse families die hier lekker gaan picknicken.
Wij gebruiken er een late lunch en rijden dan terug naar Paramaribo. Onderweg zien we aapjes door de bomen slingeren. Tegen half negen lopen we via de palmen tuin naar Zus en Zo waar we heerlijk à la carte eten. Niet dat we echt honger hebben...
We ontmoeten Venraynaar Roy Kerstjens die al een poosje hier werkt en zich al de hele week verheugde op de komst van de groep van Vice Versa. We beloven zijn familie (Peter en Odette) de groeten te doen en lopen dan weer terug naar het Eco Resort.