Kopen kopen kopen, niet kijken...

Vandaag gaan we weer om tien uur aan de wandel met Amir. Met de bus rijden we zo'n twintig minuten over de "highway" richting Tibet en dan lopen we verder. Degenen die deze morgen niet mee wandelen, komen na met de bus en we zullen hen ontmoeten in Panauti, het einddoel van onze wandeling.
Het eerste stuk van de wandeling gaat over een grove gravelweg, dus dat is weer heel goed uitkijken. Hannie zoekt de meest vlakke stukken op zodat het ook voor haar nog te doen is. Het is heerlijk wandelen in de natuur en we zien weer vanalles. Ook hier hebben ze kippenfarms, zelfs met energiezuinige lampen en daar verbazen we ons wel over. De vrouwen met manden op hun rug (en een band om het hoofd) komen we ook hier weer tegen. We zien hoog op een terras een man in een zelfgemaakte rolstoel en vragen ons af hoe hij uberhaupt ooit over deze weg kan rijden.
Verderop gaat de weg over in smalle paadjes tussen de velden door; werkelijk prachtig! We worden uitgenodigd om zelf een poging te wagen om rijst af te snijden met een sikkelvormig mes en Toon gaat driftig aan de gang. Hij vond het zo geweldig dat het nog moeilijk was om hem te stoppen...
Na zo'n 2,5 uur lopen komen we aan in Panauti en bekijken de oude koningsstad. Het is niet zo goed onderhouden als Kathmandu en Patan, maar ook indrukwekkend. Ook hier weer mooi houtsnijwerk in het dak van de pagodes.
Panauti ligt aan een rivier en logisch gevolg is dat we wassende vrouwen zien. Een prachtig plaatje levert dat op met al die kleuren en op de achtergrond de groene en gele velden.
Een oude vrouw zit in kleermakerszit voor de tempel rijst te zeven en haalt er deeltjes uit die ze niet wil gebruiken.
We wandelen door het oude stadje en dan gebeurt het. We lopen langs een winkeltje met stoffen en shawls en de koopdrift slaat weer toe. Zeker als Toon roept dat het nergens goedkoper is als hier. Bijna alle shawls worden uitgepakt en bekeken en afgekeurd als ze te "kerstmisaechtig" zijn. Ik denk dat er zeker 20 stuks aangeschaft zijn. Dus thuisfront, maak je maar op voor het in ontvangst nemen...
Annie en Lambert hebben last van Babylonische spraakverwarring als ze in een kraampje onderhandelen over wat kindercadeautjes. De verkoper spreekt ook geen woord buiten de deur en het gaat dus met handen en voeten. Maar uiteindelijk komen ze eruit!
Dan terug naar het hotel en lekker lunchen op het zonnige terras. Dit hotel heeft echt een heel goede keuken.
Dan vrije tijd die door een aantal van ons gebruikt wordt om op bezoek te gaan bij een lokaal boertje om sinsaasappelen te eten. Vooral de manier van pellen (met het sikkelmes in de voet) is heel bijzonder. Wat maken we toch veel dingen mee!
De laatste avond is het weer buffet en dan is het weer goed rusten!