Afscheidslied

Afscheidslied ( melodie: Mooi was die tijd )

Refrein:

Maja bedankt, bedankt voor deze mooie weken
we zullen ze nooit vergeten
net als iedereen die met ons mee ging op reis

Arno, bedankt
Toon, Deepak en de andere drivers
het was een feest erbij te zijn, wat ook de reden is
dat wij graag nog een keer met jullie willen reizen
zodat jullie ons kunnen bewijzen
dat er nog heel wat te zien is op deez' aard

“Ons, als reizigers werd de mogelijkheid ontnomen om onze ervaringen tijdens deze bijzondere reis te delen met het thuisfront.
En ja..................................de coupe poging mislukte.
We hebben gelukkig 15 dagen en kunnen broeden op wraak!
Dus alsnog ONS reisverslag!”

Refrein.

“Dag 1 en 2.
Na persoonlijk opgehaald te zijn en over sluip door kruip door weggetjes van Noord-Limburg richting Schiphol gereden te zijn, strandden we bijna in Haarlem, waar de bus zich vast reed om Jac en Susan op te halen.
Maar na veel heen en weer gemanoeuvreer arriveerden we toch op tijd op Schiphol.
De vlucht vertrok op tijd en na soepkommen capuccino op Bahrein Airport kwamen we aan in Kathmandu waar Arno ons vol verwachting liefdevol opwachtte en welkom heette; Maja op zoek naar verdwenen koffers kreeg het al warm.
En ja …… door alle drukte bij aankomst was ze haar vest kwijt.
's Avonds ons eerste echte Nepalese etentje, er zouden er nog velen volgen.

Nee ...... we konden niet buiten zitten; Nee ...... er was geen dansen
Ja …… maar Maja wou buiten zitten; Ja …… er was wel dansen.

Dag 3.

Rondleiding door Kathmandu, Durbar Square, Swambhutinath, waar we de "Living Goddess" Kumari mochten aanschouwen. Nee...... geen foto's maken
In Patan lunch op een dakterras.
En ja ..... onder die auto's zitten toch echt menselijke hoofden.
's Avonds dineren in Toon en Maja's favoriete restaurant
Ja ........ zij weten de weg; nee...... een uur wandelen is geen 10 minuten.
We vieren Ellie’s verjaardag en hadden een goed torenkamertjes overleg.

Dag 4 en 5.

Chitwan National Park; een prachtige kanovaart met het gezelschap van vele, gelukkig slapende, krokodillen. Nee ....... niet bewegen in de kano.
Het olifanten fokbedrijf. Ja ....... velen vinden het zielig dat die olifanten aan de ketting liggen.
Nee ....... Maja, olifanten leggen GEEN eieren.
's middags olifanten rijtocht; Ja ...... het zit wat krap met z'n vieren in zo'n zitje
en ja.... als een olifant niet meer verder wil of ertussen uit wil.............

De volgende dag vroeg uit de veren voor de safaritocht. En ja ...... we spotten vele "bambi’s", twee neushoorns en vele vogels. En nee .....die ken ik niet bij naam.
Daarna op weg naar Bandipur.

Refrein

Dag 6 Bandipur. Prachtig oud hotel, mooi oud rustig stadje.
Nee ........ we vinden het niet erg dat we niet allemaal een eigen douche hebben.
Ja ........ we overleven ons gestoten hoofd en gekneusde knie wel.
We zagen een prachtige zonsondergang en zonsopgang.
We aten buiten op het terras en vierden Jeu's verjaardag.
Ja.......... Jeu, nu moet je ook thuis voortaan de taart aansnijden.

Dag 7 en 8 Pokhara.

Na een lange rit van Bandipur naar Pokhara, waar Lambert in de bus op de knieën ging voor ....... het dopje van de waterfles.
- Arno zei, dat ze tijdens de reis 10% van de reizigers mochten verliezen .................
- Ine en Hannie door het gehobbel van de achterbank vallen……
- Enkele mannen een stijve ......nek overhouden van het slapen,
komen we om twee uur aan in ons hotel.
's Middags een roeitochtje op het Phewameer; even shoppen of koffiedrinken
en 's avonds Italiaans eten.
Nee .......Piet zoveel kettingen kan Ine niet dragen
en nee..... Maria, ze hebben helaas geen truffelkleurige sjaals.

De volgende dag vroeg op voor een prachtige zonsopgang hoog in de bergen en
een bezoek aan een tempel.
Om 11.00 uur komen Marjo Jenniskens en haar ouders ons ophalen voor een picknick op de top van een berg.
Hier vertelt ze over haar leven in Nepal en over de leefwijze van de Nepalezen.
Zeer boeiend. Petje af voor zo'n vrouw.
Nee ...... mannen, wij Nederlandse vrouwen gaan het zeker niet zo doen als de vrouwen hier.
Er werden Marjo nog wat cheques en geschenken overhandigd
En ja ...… we konden onze tassen met kinderkleding inleveren zodat we weer ruimte kregen om inkopen te doen.
Veilig terug dankzij monteur Jeu en technisch assistent Toon.
Na de overdadige picknick met lokaal gestookte Roxy hadden we ’s avonds voldoende aan een snack met een lekker glas wijn.
En de verkouden Toon aan een glas cola met whisky, want volgens Maja is dit goed voor z’n oren.

Refrein

Dag 9 en 10.

Met het vliegtuig van Pokhara naar Kathmandu en daarna in een vrouwen- en mannenbus hotsend en knotsend naar Nuwakot, waar onderweg Maria ( overmand door vermoeidheid van het zingen) werd vastgebonden op haar stoel omdat ze in slaap was gevallen.
Gekneusd kwamen we na een mooie rit aan in Nuwakot. Vol blauwe plekken.
Ja ……Maja achter in de bus is het hotsen en knotsen erger.
’s Avonds werden we, in ons hoog in de bergen gelegen hotelletje, tijdens het diner op de binnenplaats verrast met een optreden van de plaatselijke versie van de Sjanellen.
Ja…..Maja zelfs Nepalezen kun je Hoofd Schouder Knie en Teen leren zingen.

De volgende dag maken we een trekking door de bergen, langs huisjes van bergbewoners, rijstvelden, waar Maja foto’s aanbiedt aan vorig jaar gefotografeerde bewoners. Prachtig om te zien hoe deze mensen reageren op de foto’s.
Arno is inmiddels verbaasd over hoeveel foto’s er door de groepsleden gemaakt worden. Zelfs van hem worden er door iemand chantage foto’s gemaakt.
Nee …. We noemen geen namen, hé Maja?

Onderweg stort Annie al klimmend ter aarde. En leren we weer een Nepalese gewoonte: de wandeling duurt langer dan voorspeld.
Moe maar voldaan keren we terug alwaar we na de lunch al lezend, kaartend of luierend de middag doorbrengen.

Dag 11, 12, en 13.

Vandaag de langste reisdag. Van Nuwakot naar Dhulikhel.
Nee .…. door “staking” niet naar Dwarika.
Maar ja….. Maja, niet mis, gratis diners en drank uitonderhandeld!
Maar ja…… ze wel tijdens het diner soep op moet scheppen. Zwarte bijverdienste misschien??????
En ja…… de Roxy”s bij de lunch smaakten Tiny goed.
Hier twee dagen weer prachtige wandelingen gemaakt.
Maar ja ….. weer veel langer dan voorspeld!

Refrein

Dag 14 en 15
Vandaag naar ons laatste hotel in Kathmandu en ja…..gelukkig deze keer wel in het Dwarika en WAT VOOR EEN DWARIKA!!!
Er wordt gesproken over een polonaise voor het slapen gaan in de kamer van Toon en Ellie.
Onderweg nog tempels bezocht.
De Nepalese crematieplaats in Kathmandu bezocht. Indrukwekkend.
Nee ….. niet teveel foto’s maken hier, hoor!
Arno schat het aantal gemaakte foto’s inmiddels op 20.000.

Na de lunch bij de stupa nog wat winkelen waar Truus en Wilma hezelfde pakje kopen voor de op komst zijnde kleinkinderen.

Gisteravond hier in het hotel zoals hier gebruikelijk “lekker gemakkelijk” op de grond zittend een 9-gangen diner genuttigd.
En, nee …..we hebben niet alles opgegeten.
- Lambert plotseling onder de tafel schiet
- Wiel en Tiny elkaar voetjevrijend overeind houden
- en we als afsluiting “Hug plums” oftewel “Knuffel Pruimen” en papaja met “whipped” creampje krijgen.

En tot slot vandaag, de laatste dag.
Een spectaculaire vlucht langs de Himalaya met als hoogtepunt voor in de cockpit de Mount Everest zien.
Bij het winkeltje bij het hotel hier mooie sieraden kopen, hé Hannie en Mia!
En vanmiddag naar Thamel.
En nee ….. Toon en Maja geen “Malle Pietje”- winkeltje gevonden.
En ja….. nu onze koffers pakken als alles er inpast en op naar huis.
En thuis foto’s uitwisselen. Arno 20.000 ???? Wedden???

We hebben natuurlijk van alles vergeten:
Bijv: de gezamenlijke plaspauzes
- het plaatselijke gokken waar diverse mannen een kapitaal verloren hebben
- de shows
- het dansen
- het lekkere eten overal
- Amir die onze gids was
- Deepak onze reisgids
- alle drukte en lawaai
- de armoede

En tot slot
- Arno die we Limburgs hebben proberen te leren.
- En Maja die trouw alle geweldige reisverhalen op de website heeft gezet, zelfs zonder onze inbreng.

HET WAS GEWELDIG!!!!