Bloedbad in de Dode Zee!

Om half negen staat de bus weer klaar en vertrekken we voor een rit van ongeveer vier uur naar de Dode Zee. Traditiegetrouw komt er onderweg vanalles voorbij in de vorm van pepermunt, kaugom, katjesdrop, zure bommen en caramel.
Onderweg drinken we koffie en kopen o.a boeken, dadels, Sjanellenring en kameeltjes voor kleinkinderen.
Het begint weer te betrekken en als we bij het openbare Ammanstrand aankomen is de zon helemaal verdwenen en waait het behoorlijk. We lunchen in een buffetrestaurant en daarna handdoek ophalen en badkleding aan. Er zijn gescheiden omkleedruimtes met douches en je kunt er een kluisje huren om je spullen te bewaren.
Dan dalen we af en geven onze tassen af bij het servicepunt van Serve die de belangrijke taak krijgt van tassenbewaarder. Zilveren sieraden zitten ook in de tas, want in de Dode Zee slaan ze zwart uit.
Waterschoenen zijn hier onmisbaar en veel beter dan teenslippers die je gemakkelijk kunt verliezen, zeker als de golfslag zo hoog is als vandaag.
Het is lastig om de Dode Zee in te komen vanwege de rotsen met zoutafzetting in de branding. Als je daar eenmaal doorheen bent, ligt er zand op de bodem en kun je gaan drijven. Maar let op dat je geen water in je ogen krijgt, want dat is geen pretje. Door het hoge zoutgehalte blijf je drijven en wordt je bijna letterlijk op handen gedragen. Een aantal van ons heeft kunnen genieten van deze ervaring en gaat daarna even lekker zwemmen in een van de zwembaden.
Maar er zijn ook pechvogels zoals Annie, Hannie en vooral Ans die ongelukkig terecht komen op de rotsen en gewond de zee moeten verlaten. Hartstikke rot.
Het been van Ans wordt schoon gemaakt en verbonden en dan vertrekken we weer. We hadden ons dit eigenlijk iets anders voorgesteld, maar het is weer een ervaring erbij.
We bezoeken een winkel die gespecialiseerd is in Dode Zee producten en ook veel souvenirs in de aanbieding heeft. En Nederlanders zijn gevoelig voor kortingen... Toon en Corrie kopen een ezeldek, maar niet voordat ze het uitgeprobeerd hebben op ezel Lambert. Jans krijgt het klaar om leuke Jordanese popjes te kopen voor een bodemprijs. Er wordt gepingeld om de beste prijs te krijgen voor de sieraden die hier te koop zijn. En natuurlijk wordt ook hier een kruidig kopje thee aangeboden.
Buiten krijgen we contact met een groepje Bedoeinenkinderen die snoepjes van ons krijgen en waar we liedjes mee zingen. Hoofd, schouders, knie en teen is internationaal en vanaf nu ook bij de Dode Zee een echte hit.
Als we weer bij het Days Inn aankomen, regent het inmiddels en dat is sinds maart niet meer voorgekomen. Het terras kunnen we vanavond dus wel vergeten, maar in de lobby is het ook heel gezellig en we kletsen en kaarten wat af.
Ans is voor alle zekerheid toch even naar de EHBO geweest en gelukkig is er niets gebroken. Ze wordt voor 140 Dinar ogepimpt en kan er dan weer tegen.
Verder valt nog te melden dat Jans haar fototoestel weer teruggevonden heeft, Maja haar oplader terug heeft, de natte was van Jac, Gerda, Corrie,Dieter en Mia weer schoon en gestreken is voor totaal ongeveer 70 Dinar, dat de ketting van Jans vanuit Wadi Rum terug gebracht is, dat Toon zijn zwembroek samen met de handdoek ingeleverd heeft, dat Wiel en Tinie in een balzaal wonen en dat Wilma morgen uit gaat eten. Ik denk bij Mac Donalds.