Op weg naar Chitwan National Park

Gisteren heb ik niet verteld over " the living Goddess Kumari" die in een paleisje bij Durbar Square woont. Kumari wordt gekozen uit een aantalaangewezen families en moet over 32 eigenschappen beschikken. Enerzijds uiterlijke kenmerken zoals een rechte neus en grote donkere ogen maar anderzijds ook karaktereigenschappen zoals moed. Zo' n meisje gaat vanaf ongeveer vier jaar in het paleisje wonen en mag maar 13 dagen per jaar naar buiten. En dan ook nog alleen onder begeleiding en in een draagstoel! Ze blijft daar, gescheiden van haar familie totdat ze gaat menstrueren of een ernstige bloeding krijgt. Wij hadden het voorrecht om haar te mogen zien; ze kwam even aan het raam aan de binnenplaats een kijkje nemen. Dat is op zich best bijzonder want dit is niet voor iedereen weggelegd.
Vandaag op tijd op want we hebben een lange rit voor de boeg naar Chitwan National Park. Hoewel het 150 km afstand is, doen we er volgens de gids vijf uur over. Ik zeg; hij bedoelt zeven uur maar wil het graag leuk houden.
Maar eerst zingen we voor de jarige Ria in de eetzaal en krijgt ze een cadeautje; iets wat je niet voor jezelf mag kopen. Wie het eerste het goed antwoord geeft, mag na onze terugkeer bij Vice Versa een mooi reisdagboek op komen halen!
Het is een prachtige route en de conditie van de weg valt niet echt tegen. natuurlijk zie je op plaatsen wat de fikse moessonregens aangericht hebben en is er soms zelfs een stuk van de weg weggeslagen. Maar we kunnen goed doorrijden. Onderweg drinken we koffie/thee in een klein restaurantje aan het water en proeven we drie veschillende momo's.
En we stoppen bij een kraampje langs de weg waar ze de lekkerste banaantjes van Nepal verkopen.
Bij aankomst in het warme en zeer vochtige Sauraha in het zuiden van Nepal in de terrai (vruchtbaar laagland) meteen even lunchen en daarna maken we een rit per ossenkar door de landelijke omgeving. We gaan op bezoek bij een Taru nederzetting en krijgen uitleg over hun gewoontes en gebruiken. Zo leren we dat de Taru vrouwen op bepaalde belangrijke fases in hun leven tatoos laten zetten. En dat ze voor een festival hun huizen opnieuw met leem besmeren en versieren met hun eigen handen en de afdruk van de zijkant van hun hand. We lopen door een paar straatjes en krijgen een beetje een indruk van hoe ze leven. We bezoeken ook het museumpje over de Taru en hun gewoonten.
we komen in gesprem met een Nederlandse studente uit Wageningen die in het kader van haar afstuderen twee maanden gaat onderzoeken hoe de Taru irrigatie geregeld hebben. Ze woont ook bij de Taru en vertelde dat het best wennen was, met name buiten wassen onder de kraan midden op straat. En dat je daar een speciale omslagdoek voor moet gebruiken, maar dat niemand haar dat vertelde. We werden uitgenodigd om de volgende dag te komen kijken naar een van de belangrijke dagen van het Dashain festival waarop de overleden voorouders geeerd worden. Maar wij drukke Hollanders hebben al een afspraak gemaakt om bij het Dwarika Das schooltje te gaan kijken en dat willen we eigenlijk ook niet missen.
We gaan door de prachtig groene velden (groener kun je het niet schilderen) op ons gemak terug en zien onderweg in het donker zelfs de eerste olifant staan! Jan maakt foto's van " heujmiete" die ze hier nog op de traditionele manier maken. Dat gaat hem ondanks zijn gebroken arm heel erg goed af.
Te laat voor de zonsondergang aan de rivier, maar op tijd voor de stickdance door lokale Taru jongeren, komen we weer terug in ons hotel.
Royal Park is een eenvoudig hotel aan het einde van de grootste straat in dit dorpje en praktisch aan de rivier gelegen. De kamers zijn ruim maar simpel en de bedden tamelijk hard, maar het eten is prima en de aktiviteiten die hier georganiseerd worden, zijn top.
We eten laat, de taart van Ria is erg lekker en dan gaat de meerderheid " via de bar" naar bed.
Lekker inslapen (of voor sommigen van ons een poging doen) met de geluiden van krekels, de ventilator, het aggregaat en vechtende honden. Heel af en toe (en maar heel even) ben ik dan toch even jaloers op Ans ; ieder voordeel heeft zijn nadeel zullen we maar zeggen.