Culturele dag !

Culturele dag!
Na wederom een heerlijk ontbijt in het restaurant van Dwarika met zelfs  een paar toppen van de Himalaya in beeld, gaan we te voet naar het huis van Amir. Vandaag is de dag van het festival Dashain waarop men thuis de Thika cermonie uitvoert. Afhankelijk van de maanstand wordt hiervoor het beste tijdstip bepaalt en dat is vandaag om 10.37 uur. Het is dan ook verdacht rustig op straat omdat iedereen thuis bezig is met het prepareren van de Thika (de " stip" op het voorhoofd).
We mogen binnen in een woon/slaapkamer van drie bij drie meter en stapelen ons langs de zijkanten op. Amir bereidt de schaal voor en legt uit dat de Thika zelf gemaakt is van o.a jochurt, rijst en rood pigment. Er worden ook sprietjes en bloemetjes gebruikt van de gekiemde zaadjes die op de eerste dag van Dashain binnenshuis in een bultje leem geplant zijn. Het is de bedoeling dat je die sprietjes achter je oor draagt. Zegenen wordt gedaan met heilig water wat tien dagen bij het huisaltaar heeft gestaan voordat het gebruikt mag worden. De oudste van het gezin, in dit geval moeder Muja, voert de Thika cermonie uit op volgorde vsn leeftijd; eerst de oudste zoon, daarna Sunil, de schoondochter (bij verstek van haar man die in Dubai werkt), dan Anita en tot slot benjamin Amir. Ook het kleindochtertje komt aan de beurt en het is prachtig te zien hoe respectvol ze het ritueel ondergaat. De jongens betalen wat geld aan hun moeder na het ritueel maar de dochters krijgen geld van moeder. Ook wij worden uitgenodigd en krijgen een Thika van moeder Muja en een zakcentje toe! Het is heel bijzonder om dit ingetogen ritueel in dit gezin mee te mogen maken en we realiseren ons dat we bevoorrechte mensen zijn.
Ter afsluiting drinken we samen een kop thee en dan wordt het tijd om afscheid te nemen. We worden uitvoerig bedankt voor ons bezoek wat door hen als een hele eer beschouwd wordt. Anita zegt wel duizend keer hoe " happy" ze is. Maja krijgt als souvenir een hele zak knoflook en pepertjes mee, rechtstreeks uit de tuin. Thuisfront: bereid je maar voor, want dat wordt knoflookbrood eten!
De eerste plaats die we vandaag aandoen is Bhaktapur, de grootste en mooiste van de Koningssteden van Nepal. Het is er gierend druk vanwege het festival en overal klinkt muziek, tromgeroffel en geprevel van gebeden. De mensen lopen al muziek makend van tempel naar tempel in een soort van optocht. We bezoeken de vier belangrijkste pleinen en bewonderen de prachtige paleizen en tempels. Een bezoek aan een Tankha school (heel bijzonder ragfijn schilderwerk met symbolische patronen) (een belangrijk exportproduct van Nepal) mag ook niet ontbreken.
We eten een noodlesoep en dan op weg naar Pashupatinath, de heilige tempel die vooral bekend is van de crematies die hier plaats vinden. Iedere Nepalees zou hier gecremeerd willen worden en dan het liefst zo dicht mogelijk bij de tempel.
We zien hoe mensen een pas gestorven familielid op een soort brancard rond dragen en met de voeten in de rivier leggen. Er wordt een aantal keren omheen gelopen en de overledene wordt symbolisch gewassen en krijgt een brandend kaarsje in de mond. Allemaal symboliek. Voor de oudste is een belangrijke rol weggelegd; hij moet de brandstapel klaar maken en de hele crematie organiseren en zorgen dat alles conform de rituelen verloopt.
Op een groep hartverscheurend huilende Newari vrouwen na, zie je op het eerste oog weinig verdriet. Het vaste geloof in het hiernamaals of reincarnatie zal hierbij zeker een belangrijke rol spelen.
Opvallend is het grote aantal apen wat hier rond rent en ook het aantal neppriesters (die tegen betaling met je op de foto willen) is overweldigend. je kunt bijna geen foto van de tempel maken zonder er eentje op te krijgen. 
Het is een heel bijzondere plaats met aan de ene kant van de rivier de eindigheid van ons bestaan en aan de andere kant kinderen die heerlijk zwemmen in hetzelfde water waar ook de laatste resten van de brandstapel in geveegd worden.
De laatste bijzondere plaats die vandaag bezoeken is Bodinath, bekend van de immense witte stupa (waar volgens de overlevering een relikwie van Buddah bewaard wordt) met de "ogen"!  En kilometers gebedsvlaggen die van de top naar beneden gespannen zijn. Hordes mensen lopen hier al biddend (gebedsketting in de hand) menig rondje om de Stupa heen, en draaien met de rechterhand aan de gebedswielen. Ieder rondje telt weer voor een keer het gebed Omanipadmehum. Vooral de Tibetaanse vrouwen met hun traditionele schortjes en bijzondere sieraden en de diverse monikken vallen hier op.
We lopen rondom en ook over de Stupa heen en laten de bijzondere sfeer op ons inwerken. 
En dan inchecken in het prachtige vijf sterren hotel Dwarika waar we echt even moeten wennen aan de luxe. Morgen zal ik meer vertellen over de filosofie van dit hotel, maar nu gaan we eerst genieten van een zes gangen Nepalees diner in ons hotel, waar we volgens lokaal gebruik zittend op de grond ons diner gebruiken.