Wandelen bij Hsipaw

07-12-2016 wandelen bij Hsipaw

Na het ontbijt gaan we in groepjes van 5/6 personen in houten korjalen naar de overkant voor een wandeling door de natuur. Tengere mannetjes sjouwen zware zakken mais van een korjaal naar een vrachtwagen, op teenslippers notabene. Dat kunnen we ons in Nederland niet voorstellen.
Bij een school lopen de kinderen uit als ze ons zien, om een high 5 van Peter H te ontvangen. Even verderop bij een Chinese school, worden we vriendelijk welkom geheten door een jonge leraar ( strak in het pak en met flitsende schoenen) die vertelt dat hij hier les geeft in een methode die " 600 sentences in Chinese" heet. Hij drukt ons op het hart dat het heel belangrijk is om Chinees te leren.
Nieuwsgierig als we zijn, gaan we op tromgeroffel af en zien musciserende en dansende mensen bij een tempel. Er blijkt een nieuw beeld geplaatst te worden; een olifant, en dat moet gevierd worden. Bijzonder om mee te maken! De vrouwen zijn mooi uitgedost en dragen bijzonder bewerkte hoeden; kleine kunstwerkjes.
We wandelen over smalle paadjes door de velden en genieten van de schitterende natuur. Overal om ons heen is het groen en zien we snelstromende beekjes met helder water. Water waarin ze zichzelf wassen: de vrouwen wassen zich met hun omslagdoek aan: schieten een nieuwe doek aan en daarna valt de gedragen doek op de grond.
Maar ook de was wordt erin gedaan: we zien dat heel vaak onderweg en het blijft een mooi authentiek plaatje.
Ik ken geen land ter wereld waar de mensen zo onbevangen vriendelijk en hartelijk zijn. Overal waar we komen lijkt men blij te zijn met onze komst en het " Mingalaba" is dan ook niet van de lucht.
We zien een klein bedrijfje waar thee ligt te drogen en gesorteerd wordt. De geur is niet zo lekker als het eindproduct.
Het land wordt nog handmatig bewerkt met ossen, al zie je hier en daar ook dat de "Chinese os" in opkomst is.
Jan uit W kan zich niet langer beheersen ( lang genoeg vakantie gehad) en rent het land op en trekt wat strengen uit zo'n typische ronde hooimijt om te kijken of er al geoogst kan worden. Even slaan en de korreltjes rijst vallen zo op de grond.
Onder een gezellig rieten afdak drinken we thee of koffie en proeven we fruit en kwarteleitjes en dan varen we naar restaurant The Club Terrace ( van dezelfde eigenaar als Pyin Oo Lwin)voor de lunch. Piet en Ine zitten al meer dan een uur op ons te wachten, want we zijn later dan verwacht. Dat komt natuurlijk door de ceremonie die we tegenkwamen. Heel erg lekker was hier de kip in cocossaus.
We bezoeken een klein dorpje aan de rivier; zien hoe de waterput gebruikt wordt (met een emmer gemaakt van autobanden); bezoeken een klooster waar de typische oranje/rode gewaden te drogen hangen onder het dak; waar Ria een " special treatment" krijgt na een insectenbeet en waar we een schooltje bezoeken waar een zeer gemotiveerde leerling hardop extra oefeningen aan het leren is. Mooi om te zien hoe ze het schriftje gebruikt en dat ze dit een kwart slag draaien om te kunnen lezen.
De school profileert zich als een "drugsfree" school, maar het lijkt meer op een "bugsfree" school als we bijna uitgerookt worden door een vuurtje waar afval opgestookt wordt.
In het winkeltje, gelegen aan de spoorlijn, kun je treinkaartjes kopen; zo'n hele kleintjes met een handmatig stempeltje erop. Doet me aan vroeger denken.
Weer terug in ons hotel even vrije tijd om op het balkon te genieten van het zonnetje en het zicht op de rivier, en dan weer eten in het restaurant. De jas moet aan, want het is behoorlijk fris. Maar het diner is veel beter dan gisteren en het gaat ook een stuk vlotter. Het was weer een mooie dag!