Een dag in de bergen bij Topes de Collantes!

Vandaag gaan we met twee 70 jaar oude Russische legertrucks op weg naar het beginpunt van de 5 km lange wandeling die we gaan maken. Inclusief een gratis massage door het geschud en gespring tijdens de afdaling naar beneden, deels door sporen in de rode kleiachtige grond. Goed schoeisel is heel belangrijk, zeker nu het hier geregend heeft en het erg drassig en modderig is. Op vier man na gaat iedereen mee, zelfs Miep, de oudste in ons gezelschap: chapeau! De gouden schoenen hebben hun dienst bewezen!
De wandeling begint bij een boerderij en loopt over smalle modderpaadjes, kleine trapjes, soms van steen en regelmatig moeten bruggetjes ( categorie omgevallen boom) overgestoken worden. Je moet goed kijken waar je je voeten neer zet, maar er is ook voldoende tijd om om je heen te kijken en te genieten van de prachtige omgeving. De gidsen Jack en Ore vertellen het een en ander over de planten en bomen die op ons pad komen. Halverwege de wandeling, begint het een beetje te miezeren; het is hier dan ook niet voor niets zo groen.
Het is een schitterende wandeling, een echte aanrader, en doordat de temperatuur hier in de bergen wat lager is, ook goed te doen.
Op een bepaald punt begint Rambo Sjef aan het meer uitdagende gedeelte van de tocht, de Rambotour. Over een afstand van ca 500 meter moet hij afwisselend over rotsen klauteren en in het water springen en een paar meter zwemmen. Het valt erg mee en deze uitdaging hadden de meesten van ons achteraf gezien ook kunnen doen. Beide tochten eindigen bij een natuurlijk zwembad ( warm water) en waar kleedhokjes zijn om je even om te kleden. Hier is ook een klein kraampje waar je een "kolibrietje" kunt kopen; een lokaal drankje met uiteraard rum als basis.
Jan en Theo, onze filmploeg, hebben afgesproken dat ze hun opnames samen gaan voegen tot een gezamenlijke film: kijk nu al uit naar het resultaat, zeker het gedeelte over deze tour.
Na ongeveer drie uur wandelen wordt de geleverde inspanning beloond met een smakelijke kiplunch onder een gezellig afdak in de tuin bij een boerderij en zien we hoe de kippen en gieren vechten om de restanten van onze bordjes. Beetje jammer dat we van de achterblijvers weten dat diezelfde kippen voor het eten ook al een graantje meegepikt hadden in de keuken. Goed voor de antistoffen, zullen we maar zeggen.
Na een kort bezoek aan een koffiebar ( nee Wies, hier verkopen ze echt alleen Arabica koffie) ( wel met rum natuurlijk) waar we zien hoe vroeger de bonen gedroogd , geplet en gemalen werden, komen we weer terug bij ons hotel Helecho.
Even vrije tijd, internetten voor 3 cuc per uur, of gewoon wat lezen of uitrusten in het zonnetje, of een lekkere Moijto in de lounge; het kan allemaal.
Om zeven uur aan de lange tafel voor het diner en daarna weer terug de lounge in. Door toedoen van die uit Beek met hun, daar zijn ze weer, biercantus liederenbundels, loopt het dan finaal uit de hand. De hele bundel wordt doorgewerkt en Nederlandse smartlappen worden afgewisseld met Ierse ballades en de Beatles, en dat alles ongekend zuiver gezongen en met ongekend volume met echo door de Batista kazerne. We laten een verpletterende indruk achter, en dat letterlijk, over het hele kazerneterrein. Ik zie een mooie toekomst voor ons liggen als zingend reisgezelschap en zie al gouden cd's aan de muur bij Vice Versa hangen.
Vervolgens komt onze ware Nederlandse, ons bent zuunig, mentaliteit weer boven drijven en wordt er met de obers onderhandeld over de prijs die we voor de wijn willen betalen. En we zouden de Vice Versa reisclub niet zijn, als we onze zin niet zouden krijgen...

De volgende dag weer door naar ons volgende adres. Maar eerst bezoeken we de stad Cienfuegos aan de Caribische zee. Vooral bekend vanwege de muzikant Beny More en het prachtige theater Tomas Terry uit 1890. Gebouwd door de schatrijke suikerbaron Tomas Terry, oorspronkelijk uit Venezuela die zo rijk geworden is door zieke en zwakke slaven op te kopen, hen daarna op te lappen, om ze vervolgens met veel winst door te verkopen,
Een prachtig neoklassiek theater met bewerkte houten klapstoeltjes en schitterende wand- en plafondbeschilderingen. De muppet zitjes met rode fluwelen gordijnen vinden we ook leuk. En het optreden van Lon is onvergetelijk en voor het nageslacht vast gelegd op film... Luister en huiver...
De langste boulevard van Cuba vinden we hier in Cienfuegos en heet de Paseo del Prado, ofwel Calle 34. Hier zien we prachtige grote huizen uit de koloniale tijd.
Na een rondje wandelen en de broodnodige koffie, ( ik bedoel, we moesten nodig even zitten na die busreis...) mogen we gaan lunchen in het kitschpaleis Palacio del Valle, in 1917 door een rijke zakenman gebouwd in Moorse stijl. Wat een aparte locatie! Tegen een meerprijs van Cuc 15 kunnen we zelfs garnalen en kreeft bestellen.
Wilma presteert het weer te laat te komen, en moet vanavond dus een rondje betalen. Grote opschudding in de groep, want vanavond slapen we in een all inclusive hotel en zijn de drankjes dus gratis. Zo komt ze er wel heel gemakkelijk van af.
Het begint weer te regenen, maar gelukkig zitten we lekker droog in de bus, en wat nu valt, valt straks niet. En het geeft ons de tijd om onze ipad en telefoon bij te werken en op te schonen. Zo geeft Toon Mariet H. uitleg over het leeg maken van de map met verwijderde foto's. Weer wat geleerd.
Via Santa Clara rijden we over een 45 kilometers lange dam naar de Cayo eilanden waar we een nacht zullen overnachten. Doordat het onderweg blijft regenen, lopen we wat vertraging op en zijn we pas om half zes op de plek van bestemming. We komen in het 5 sterrenhotel Memories Paraiso terecht wat er gelikt uit ziet. Het is zo groot dat we met golfkarretjes naar onze kamers gebracht worden. Vreemd dat we hier in het donker aan komen en morgenvroeg al om negen uur moeten vertrekken. Ik denk dat ik maar heel vroeg op sta morgenvroeg om er toch even maximaal van te kunnen genieten.
Voor het diner heeft het "bestuur" een avontuurlijke nachtwandeling georganiseerd waarbij je zelfs natte voeten kunt halen. In het donker van het buffetrestaurant naar het Mediterraans en dan buitenom naar de Italiaan. Om vervolgens te eindigen in het buffetrestaurant. Allemaal goed voor de broodnodige beweging.
We leren van servetten roosjes vouwen en dat lukt sommigen best aardig.
Na een smakelijk buffet ( met ijs voor Mariet D!) sluiten we deze dag ook weer af. Benieuwd wat de dag van morgen ons zal brengen.