Privevlucht naar Bagan!

01-12-2016 Privevlucht naar Bagan

Heel vroeg worden we gewekt om op tijd te zijn voor de vlucht naar Bagan. We krijgen een beperkt ontbijtpakketje mee, want voor het ontbijt zelf zijn we veel te vroeg.
We vertrekken vanaf de oude terminal van de luchthaven van Yangon, waar het behoorlijk hectisch is. De logica van de incheckbalies ontgaat ons; onze vlucht staat niet aangegeven op de borden. Blijkt dat de vlucht samengevoegd is met een vlucht naar Mandalay en dat we een half uur later gaan. In eerste instantie zijn de paspoorten niet nodig; later moeten we ze wel laten zien. De handgeschreven, en onleesbare, instapkaarten ( met alleen de eerste twee voornamen) krijgen we samen met een rode ( oh nee, toch een groene...) sticker die we op moeten plakken.
We vliegen met een propellervliegtuigje waar een man of 80 in passen en er wordt zelfs een sandwich en drinken geserveerd tijdens de vlucht van een uurtje naar Mandaly. Daar stoppen we voor tien (!) minuten en heel even hebben we een prive vliegtuig voor onze groep; dat is natuurlijk meteen op foto vast gelegd!
Eenmaal aangekomen in Bagan, maken we kennis met onze gids So en gaan we voor het ontbijt naar ons hotel Amazing Bagan Resort. Een prachtig laagbouw hotel, met zwembad en golfbaan, maar daar is geen tijd voor, want we hebben een druk programma voor de boeg.
We bezoeken een grote lokale markt waar vanalles te koop is, voornamelijk etenswaren, maar ook kleding, doeken en speciaal voor Ine, kerststalletjes.
De mensen zijn erg vriendelijk en lijken het leuk te vinden dat er toeristen op hun markt komen kijken. Ze worden een beetje lacherig als we vragen of we een foto mogen maken, maar meestal vinden ze dat goed. Ze zijn ook niet erg opdringerig, op een paar na dan, en afdingen hoort er natuurlijk bij. Christien "van de rieten kap uit Loon" is daar kampioen in en trekt ze allemaal het vel over de oren.
Dan brengen we, op speciaal verzoek van Jan uit Wanroy, weer een bezoekje aan een tempel; de Shwezigon pagode uit de 11e eeuw. Volgens overlevering zou zich hier een borstbeen en tand van Boeddha bevinden. Deze tempel wordt 's avonds sfeervol verlicht. Tijdens ons bezoek is de koepel bedekt met rietmatten, waarachter men een nieuwe laag bladgoud aan het aanbrengen is. Als je de laddertjes van bamboe ziet, waarlangs men naar boven moet gaan, krijg je het Spaans benauwd. Maar het voldoet wel.
Op een plaats kun je een prachtige foto maken in een plasje water, waarin de koepel zich weerspiegelt. Maar eerst even wat doneren, want dat hoort erbij.
De volgende tempel is de Htilominlo. Binnenin loopt een gang met ingangen op de vier windrichtingen; ertegenover zitten Boeddha beelden.
Ook de Gubyaukgyi tempel, beroemd om de eeuwenoude muurschilderingen over het leven van Boeddha, is de moeite van het bekijken waard.
Op het plein ervoor vindt je veel souvenirwinkeltjes en sinds kort hebben twee vrouwen van de langnek stam uit Thailand hier een handeltje met geweefde doeken.
Aan de rivier lunchen we in het Shwe Nandawun Riverview restaurant en worden we weer verwend met verschillende schaaltjes vis, vlees en groenten, uiteraard begeleid door de traditionele witte rijst.
Voor de variatie, vooral voor Jan uit Wanroy, gaan we naar een lakfabriek, waar we een demonstratie krijgen van dit mooie ambacht. Nooit geweten dat men voor de basis ook paardenharen kan gebruiken. Het is echt mooi gemaakt en we hebben respect voor het vakmanschap, maar in de bijbehorende winkel zijn wij Hollanders toch weer echte krenten. Ik denk dat de artikelen meer aftrek zullen hebben bij Japanners en andere Aziaten.
En dan, verzoeknummer van Jan uit Wanroy, gaan we naar de belangrijke Ananda tempel, waar op bamboesteigers ( goedgekeurd door Piet Hoex) volop gewerkt wordt om de schade van de recente aardbeving te repareren.
Wat hier vooral van bij blijft, zijn de vier 10 meter hoge Boeddha beelden, ook weer gericht op elke windrichting. Een ervan lijkt je toe te lachen, maar naarmate je dichterbij komt, lijkt de glimlach te verdwijnen.
En door moeten we, in de vaart der volkeren, want de zonsondergang wacht op ons bij de Shwe Hsan Daw tempel die we mogen beklimmen. Er hangt een heerlijk, beetje backpack sfeertje, en we klimmen allemaal blootvoets de steile trappen op. Gelukkig is er een stevige leuning waaraan je je vast kunt houden. Je kunt tot vijf niveaus omhoog, maar hoe hoger, hoe drukker, en eigenlijk is het uitzicht overal prachtig. Je kijkt over een serene groene beboste vlakte en zover je kunt kijken overal bakstenen tempels en stupa's in allerlei vormen en hoogtes, soms zelfs bedekt met goud. Je wordt er een beetje stil van. Het is zaak om snel een rondje te maken en daarna een strategisch plekje te zoeken, want iedereen wil natuurlijk vooraan zitten.
De zonsondergang is, ondanks de nevel en bewolking, erg mooi, maar we kunnen ons voorstellen dat het bij helder weer nog imposanter is.
Nadat de zon onder is ( bij ons was dat om 17.15 uur) is iedereen in een vloek en een zucht weer beneden; met de "wetty's" de voeten een beetje schoon maken en dan snel terug naar het hotel voor een fijne douche.
Op de kamer van Diny en Jose was op dat tijdstip een peepshow aan de gang, maar dat moeten ze zelf nog maar eens uitleggen.
Zo'n beetje de rest van de groep nuttigde na het diner nog een laatste glas in de bar en ik weet zeker dat, gezien de lachsalvo's die daar afgevuurd werden, het hele hotel hiervan mee genoten heeft...