Hakone

2-11-2019 Vandaag reizen we weer met een kleine rugzak voor twee nachten naar Hakone. Onze bagage wordt apart vervoerd en zien we in Tokyo weer terug. Omdat we als moderne nomaden met het openbaar vervoer reizen (backpacken met een reisleider), is dit de meest comfortabele manier. Vanwege enorme wateroverlast en landverschuivingen, is een deel van de spoorbaan weggeslagen en zijn er extra bussen ingezet om ons naar de plaats van bestemming te brengen. Het eerste stuk gaat met de Bullet Train ( hogesnelheidstrein) van Kyoto naar Odaware. Voor deze trein worden zitplaatsen gereserveerd, maar waag het niet om ergens anders te gaan zitten, want daarop wordt gecontroleerd. Japanners houden niet van verrassingen en wijzigingen in het programma. Op het perron zelf wordt je verwacht achter de dikke gele streep ( met braille-knobbels) te blijven en voor het nummer van je coupe te gaan staan (staat op de grond) in rijtjes van twee personen netjes achter elkaar. Je wordt geacht stil te zijn in de trein zelf. Op de roltrappen moet je links gaan staan, zodat mensen met haast kunnen passeren. De meeste mensen hebben haast en het tempo ligt hoog. We besluiten in Odaware te lunchen en dat doen we aan een bar met zicht op de open keuken ( en heerlijke rauwe vis in de vitrine), allemaal, op een rijtje naast elkaar. In Japan eet men individueel en wanneer men honger heeft en daar zijn de restaurants op afgestemd. In de rij die wacht op de bus naar Hakone, komen we in gesprek met drie generaties dames, die de 77e (speciaal getal in Japan) verjaardag vieren van de oma. Na afloop krijgt Toon van de kleindochter van 10 jaar, een zakje Japanse snacks: het blijken kaasstrips te zijn. We komen aan bij Gora station en moeten wachten op de volgende bus naar het hotel. Het is een echte “reis” om er te komen. Maar we vermaken ons wel met de driftige verkeersregelaars met fluitjes die de bussen assisteren met terug uit zetten. En uiteindelijk komen we aan bij het Highland hotel, middenin het groen en met een uitgebreide onsen (badencomplex). Het is een mooi hotel met fijne kamers, waar de crocs (gruwel) in je kast klaar staan voor de onsen. En waar we twee avonden zullen genieten van fine dining en de Franse keuken! Een glas wijn bestellen in de lounge, kost je ongeveer drie kwartier, maar na vier keer vragen aan drie verschillende personen krijgen we toch iets te drinken. Vreemde ervaring in een hotel van deze klasse, maar we denken dat we te maken hadden met onervaren stagiaires die een beetje watervrees hebben om met Europeanen te communiceren. 03-11-2109 Mount Fuji Vandaag lopen we eerst een stukje voordat we de bus kunnen nemen die ons naar het vertrekpunt van de kabelbaan zal brengen. Normaliter kun je boven uitstappen, maar dat is niet toegestaan vanwege de hoge zwavelconcentratie in de lucht. We genieten even van het mooie uitzicht (door het glas) en hebben geluk, want Mount Fuji laat zich geweldig fotograferen! Dan weer naar beneden en in de rij om met het piratenschip over Lake Ashi te varen, samen met een heleboel andere mensen. Het voelt een beetje als Disney om hier op een piratenschip te zitten en we weten eigenlijk niet goed of we dit wel leuk vinden. De andere mensen amuseren zich allemaal prima, dus het zal wel aan ons liggen. Lunchen doen we bij een bakkertje en dan wandelen we langs het water naar een Torii om foto’s te maken. De volgende stop is het Openluchtmuseum in Hakone en dat is aangename verrassing. Hier wandel je door een schitterend aangelegde tuin en je kunt er prachtige Japanse, maar ook buitenlandse kunst bewonderen. Zoals de krachtige stukken van Henry Moore, die respect afdwingen. En zeker ook de enorme collectie met werken van Picasso. Echt de moeite waard en blij dat we het gezien hebben. Aan het einde van de middag komen we weer terug in het hotel en is er tijd om war te relaxen voordat we weer culinair gaan genieten. Fijn dat we nu twee avonden niet uit het hotel weg hoeven voor het diner. 04-11-2019 van Hakone naar Tokyo Een klein stukje lopen van ons hotel ligt het Murano glasmuseum en dat bezoeken we vanmorgen. Een schitterende collectie met wat zeer oude stukken en miniaturen die je onder een vergrootglas kunt bekijken. Maar ook moderne kunst en veel ontwerpen van Picasso, Chagall en hun leerlingen, in samenwerking met beroemde glasblazers zoals Constantini. Je wandelt er door een mooie tuin die wel erg opzichtig is door de berceau en de boompjes bomvol glinsterende glaspegels. Stel je een Venetiaanse gondel voor, met daarnaast een Oostenrijks chalet, inclusief kerstman op het dak en daarnaast een bord dat er pizza’s te koop zijn. Het is allemaal een beetje too much en de individuele unieke stukken komen hierdoor misschien minder goed tot hun recht. Maar we zijn blij dat we er geweest zijn en hadden het zeker niet willen missen. Met de bus gaan we via een iets andere route, met haarspeldbochten, richting Odaware om daar de Shinkansen naar Tokyo te nemen. Alles bij elkaar een reis van ruim 2,5 uur. Dan op het station door de wirwar van mensen en aanwijzingen naar de metro en dan is het nog maar een klein stukje lopen naar hotel Moxy Tokyo Kinschicho waar we de komende drie nachten zullen logeren. Een trendy hotel met een kleine, maar slimme kamer, met alles erop en eraan. Vanavond gaan we bij restaurant Tsukiji Uemura Kinschicho bief Shabu-shabu eten: ben benieuwd! De Japanse keuken is geweldig, dus dit zal ook wel weer heerlijk zijn!

Een van onze medereizigers wil graag zijn ervaring met Shabu-Shabu met jullie delen; bedankt Rob voor deze mooie bijdrage!

"Een bijzondere culinaire ervaring staat vanavond op het programma. Zoals we inmiddels gewend zijn lopen we rond 19.00 uur achter Gerard en Kazuki naar een nieuw doolhof van eettentjes en schuiven ergens achter, boven, aan in een kamer waar een tafel voor ons apart gedekt staat met daarop een drietal grote gaspitten. De bediening bestaat uit enkele oudere dames die veel plezier hebben in ons verraste gevoel. Even de drank uitzoeken, sake en Japans bier, en we starten met enkele lekkernijen vooraf, zoals sashimi van tonijn, zalm en zeebaars, en een kommetje met onder andere een zeeslak, de Franse bulot. Helaas vindt iedereen die lekker. 

En dan wordt bij elk gaskomfoor een grote bak met vooral rauwe groenten neergezet. Chinese kool, champignons, rijstnoedels en onoki.

Vervolgens komen voor ieder van ons grote borden met enorme, dun gesneden plakken....speklappen? We zien Maja al gruwen, vet is niet haar ding. Maar het is bief van de Japanse koe. De kenners onder ons, in Veulen hebben we immers een Wagyu-farm, begrijpen dat vanavond uniek gaat worden. De Japanse keizerlijke koeien, zoals Kobe, Wagyu en Hida staan bekend om hun zeer smakelijke, sterk doorregen vlees. De bereidingswijze van vanavond bestaat uit het eerst maken van een groentebouillon. Onze Japanse gastvrouw doet het ons voor: met grote eetstokjes wordt de groente gekieperd in de pannen met kokend water die inmiddels op de gaspitten staan. Even laten trekken en daarna met dezelfde grote eetstokjes een grote lap van dat Kobevlees door deze kokende bouillon halen. Een keer heen, Shabu roepend en terug, nogmaals Shabu. Dan is het vlees gaar, het vet grotendeels gesmolten en dat mag in je mond. Even zijn we stil, het lijkt wel een heilige handeling. Dan verbreekt het nuttigen van de bijpassende sake en bier de stilte. De tongen zijn los, maar ook losgeslagen verwend. 

Aan het einde volgt nog een afsluitende les: de bouillon wordt wat ontdaan van het bovendrijvende vet, de restanten groente toegevoegd en wat Udong, de dikke noedels. Even doorgaren en dan voorzichtig in kommen gedaan. Heerlijke driedubbel getrokken keizerlijke runderbouillon dus. Een Japanner zou deze Misosoep eten als ontbijt op de volgende dag. 

De rekening bleek ook nog eens inclusief, Vice Versa heeft vanavond punten gescoord. En dan terug naar ons hippe hotel voor een afsluitend biertje. "