Op weg naar het westen!

17-06-2018

Als eerste brengen we een bezoek aan Mzcheta, voormalige hoofdstad en nog steeds spirituele hoofdstad van Georgie. Je vindt hier de twee belangrijkste kerken van Georgie, Svetitskhoveli en Jvarikerk. De laatste bezoeken we als eerste om het (replica) kruis wat hier middenin de kerk bovenop een rots geplaatst is, te bewonderen. Je merkt hier heel goed hoe booming Georgie aan het worden is. Bussen en auto’s rijden af en aan en de vraag naar parkeergelegenheid is veel groter dan het aanbod. Daar moeten ze echt iets aan gaan doen, want het verkeer gaat vast lopen op gewilde locaties.

De Jvarikerk uit de 4e eeuw ligt prachtig hoog op een berg en van hier zie je twee rivieren bij elkaar komen en in een soort van T-splitsing verder gaan. Prachtige iconen zijn er in de kerk zelf te bewonderen, al moet je van goede huize komen en een beetje ruimte te krijgen om ervan te genieten. Als wij er zijn, wordt de kerk overspoeld door groepen scholieren en grote families.

Dan door naar de Svetitskhovelikerk, een grote ruime kerk, waar je vanaf de parkeerplaats door een aantal (toeristen)winkelsstraatjes naar toe geleid wordt. Naast de normale toeristenprullaria zien we hier ook bontmutsen en jassen aangeboden. Perfect getimed bij een temperatuur van bijna 30 gr C...En ook hier weer de papegaai en aap om mee op de foto te gaan. Niet dus.

Net buiten de kerk zien we een kunstwerk met het gebogen kruis (volgens overlevering gemaakt van druivenranken en verbonden met strengen haren van Maria) wat we al eerder elders zagen; heel bijzonder. In deze kerk moeten de dames weer gesluierd naar binnen en dat doen we uiteraard njes.

In de zeer ruime kerk vallen een aantal dingen op: een astrologisch wiel uit de 14e eeuw; de verering van de relikwie van de mantel van Jezus ; de enorme hoogte van de kerk in vergelijking met de anderen die we bezochten; de oorspronkelijke kleine kapel waar de huidige gewoon overheen gebouwd is, en ook hier de prachtige iconen. Hou ervan.

In Gori lunchen we in de kelder van een restaurant en worden we getrakteerd op champignonsoep, forel (voor die uit O. wordt de vis gefileerd zodat ze geen ethische bezwaren meer heeft tegen het eten van vis. Want als het niet meer herkenbaar is als vis, kun je het gewoon eten...) en traditionele dans door twee jonge jongens. Aparte moves, zal ik maar zeggen.

In het Stalin museum krijgen we een rondleiding door een bejaarde gepoederde Georgische dame (met afgrijselijke stalen/Stalin oorbellen) die nog steeds verliefd lijkt te zijn op de naamgever van dit museum. Ze vertelt al meer dan 40 jaar propagandistische verhalen over haar held, maar wij houden er toch een dubbel gevoel aan over. Het huis waar Stalin gewoond heeft, staat in de tuin van het museum en is een mooi tijdsbeeld. Net als de treinwagon waarmee hij in 1945 naar Potsdam reisde (Stalin had vliegangst, vandaar die eigen trein). Onze gids Annie moet het verhaal van de gids vertalen en alleen daarvan al zou je een film kunnen maken. De rollende ogen; het zuchten bij het uit moeten spreken van teksten waar ze zelf niet achter staat; haar hele lijf drukt afschuw uit en het is zonder woorden ontegenzeggenljjk duidelijk hoe ze er over denkt.

De volgende stop is bij het grottendorp in Uplistsikhe, van 300 bc, dus zo’n 3000 jaar oud. Volgens Annie moet je zo’n 40 treden omhoog om er te komen, maar ze vergeet erbij te zeggen dat je daarnaast ook nog flinke stukken over ongelijke rotsblokken moet klauteren om alles te kunnen zien. Niet iets om op ballerina’s of teenslippers te gaan ondernemen dus, maar op normaal schoeisel (en dito conditie) gaat het prima. Dit is waarschijnlijk een van de eerste steden van Georgie. Je ziet hier holwoningen, een theater (met schitterend plafond), troonzaal van de enige vrouwelijke koning (en die dus niet koningin genoemd wenste te worden. Jippie, mijn hart maakt een sprongetje bij zoveel verlichtheid in die tijd!), huizen, zalen met wijnopslag (ook weer in aardewerken potten in de grond zoals we al eerder zagen) een apotheek en een kerkje.

Volgens de overlevering kregen de slaven een houweel van goud met een ijzeren uiteinde, waarmee de rotsen uitgehouwen moesten worden: hoe groter de geleverde prestatie, des te groter het stuk goud dat ze konden verdienen.

Deze plek is voor opgeschoten jeugd een enorm grote speelplaats: zonder voorbehoud of angst om uit te glijden en iets te breken, hoppen ze met gemak van de ene op de andere rots en hebben de tijd van hun leven. Dat ligt voor ons wel even iets anders; met name respect voor Wiel, Wilma en Ria die ondanks beperkingen of angst, het hele traject afgelegd hebben en zo hun eigen grenzen weer verlegd hebben. 

Deze prachtige dag werd besloten met een heerlijk diner in wederom een kelder (met boven ons hoofd een wk voetbal wedstrijd) en daarna op het terras een laatste glas en voor de meesten van ons de eerste shisha oftewel waterpijp. Dat je toch 79 moet worden om dat voor de eerste keer mee te maken: geweldig! Voor morgen hebben we een tattoo shop in gedachten en we wilden vrijdag afsluiten met een piercing voor alle deelnemers aan onze reis...