Aan alles komt een einde!
Door: Maja
Blijf op de hoogte en volg Vice Versa
13 December 2016 | Myanmar, Rangoon
13-12-2016 Aan alles komt een einde!
Deze laatste dag in Myanmar begint met een rit met een lokale trein. Midden tussen de lokale bevolking en met de deuren open, gaan we met een slakkegangetje van het ene naar het andere stationnetje. Er springen zwartrijders in die vanalles proberen te verkopen; ijs en snoepgoed is wel favoriet: een tandenborstel verkopen ze er eventueel ook bij. Een klein vrolijk dametje met een enorme schaal watermeloen op haar hoofd, probeert ons ook lekker te maken, maar na het copieuze ontbijt van deze ochtend, is er even geen behoefte meer aan voedsel. We rijden door het armere gedeelte van de stad: hier staan zinken krotjes direct langs de spoorlijn; voor ons onbegrijpelijk dat je zo moet wonen. Mensen komen terug van de markt en hun inkopen zijn prachtig uitgestald in kleine plastic zakjes in de gevlochten manden, die we nog kennen van de vijfdagenmarkt op het Inle Lake. Tussen de spoorbielzen ligt was te drogen.
Na een half uurtje stappen we uit en gaan we met de bus ( yes: met paarse gordijntjes) naar de grootste toeristischemarkt in Yangon om nig even te shoppen. Het is weer nonnen-bedel-dag en de markt wordt overspoeld met rose-oranje gewaden die in kleine groepjes, al dan niet ondersteund door een megafoon, een soort gebedje zingen en van de lokale ondernemers geld toegestopt krijgen. In hun zaakjes liggen al een hele stapel biljetten klaar voor dit goede boeddistische doel.
Dan lunchen, maar het verkeer zit heel erg vast, ook door een aanrijding, waardoor het een latertje wordt. Vannacht vliegen we pas om half twee, wat inhoudt dat we de tijd door moeten zagen tot een uur of tien vanavond. En we moeten om zes uur al uit de kamer. Bij aankomst in het hotel de stoute schoenen aan getrokken en de manager gevraagd of er toch geen mouw aan te passen is, en het lukt: we mogen tot half acht blijven.
Het galgemaal gebruiken in restaurant House of Memories, een oud koloniaal huis, waar je de werkkamer vindt van generaal Aung...die al op 32 jarige leeftijd vermoord werd. We eten in het bovenzaaltje wat hieraan grenst, en de hele avond lopen mensen in en uit om deze vertrekken te bekijken.
Als verrassing maken we Peter M alvast jarig, met een prachtige taart met winterse taferelen. Als hij om middernacht 65 wordt op de luchthaven, zijn we waarschijnlijk niet allemaal bij elkaar, dus dit is een leuk moment om te feliciteren!
En dan op naar de luchthaven voor onze vlucht, via Dubai, naar huis. En zoals altijd: het is heerlijk om op reis te gaan, maar heel fijn om ook weer naar huis te gaan.
Met dierbare herinneringen aan een unieke gevulde reis met een fijn gezelschap.
En met Myanmar in ons hart gesloten met de prachtige natuur, de ontelbare pagodes, bijzondere gebruiken, mannen in jurken, een-been-vissers, superlekker gevarieerd eten, heel vaak de schoenen uit en aan, heerlijke Itayah wijn en verschrikkelijk Red Mountain wijn, ontelbare keren Mingalaba gehoord en gezegd, prima Myanmar bier, maar vooral vanwege de ontzettend vriendelijke en hartelijke mensen!
Deze laatste dag in Myanmar begint met een rit met een lokale trein. Midden tussen de lokale bevolking en met de deuren open, gaan we met een slakkegangetje van het ene naar het andere stationnetje. Er springen zwartrijders in die vanalles proberen te verkopen; ijs en snoepgoed is wel favoriet: een tandenborstel verkopen ze er eventueel ook bij. Een klein vrolijk dametje met een enorme schaal watermeloen op haar hoofd, probeert ons ook lekker te maken, maar na het copieuze ontbijt van deze ochtend, is er even geen behoefte meer aan voedsel. We rijden door het armere gedeelte van de stad: hier staan zinken krotjes direct langs de spoorlijn; voor ons onbegrijpelijk dat je zo moet wonen. Mensen komen terug van de markt en hun inkopen zijn prachtig uitgestald in kleine plastic zakjes in de gevlochten manden, die we nog kennen van de vijfdagenmarkt op het Inle Lake. Tussen de spoorbielzen ligt was te drogen.
Na een half uurtje stappen we uit en gaan we met de bus ( yes: met paarse gordijntjes) naar de grootste toeristischemarkt in Yangon om nig even te shoppen. Het is weer nonnen-bedel-dag en de markt wordt overspoeld met rose-oranje gewaden die in kleine groepjes, al dan niet ondersteund door een megafoon, een soort gebedje zingen en van de lokale ondernemers geld toegestopt krijgen. In hun zaakjes liggen al een hele stapel biljetten klaar voor dit goede boeddistische doel.
Dan lunchen, maar het verkeer zit heel erg vast, ook door een aanrijding, waardoor het een latertje wordt. Vannacht vliegen we pas om half twee, wat inhoudt dat we de tijd door moeten zagen tot een uur of tien vanavond. En we moeten om zes uur al uit de kamer. Bij aankomst in het hotel de stoute schoenen aan getrokken en de manager gevraagd of er toch geen mouw aan te passen is, en het lukt: we mogen tot half acht blijven.
Het galgemaal gebruiken in restaurant House of Memories, een oud koloniaal huis, waar je de werkkamer vindt van generaal Aung...die al op 32 jarige leeftijd vermoord werd. We eten in het bovenzaaltje wat hieraan grenst, en de hele avond lopen mensen in en uit om deze vertrekken te bekijken.
Als verrassing maken we Peter M alvast jarig, met een prachtige taart met winterse taferelen. Als hij om middernacht 65 wordt op de luchthaven, zijn we waarschijnlijk niet allemaal bij elkaar, dus dit is een leuk moment om te feliciteren!
En dan op naar de luchthaven voor onze vlucht, via Dubai, naar huis. En zoals altijd: het is heerlijk om op reis te gaan, maar heel fijn om ook weer naar huis te gaan.
Met dierbare herinneringen aan een unieke gevulde reis met een fijn gezelschap.
En met Myanmar in ons hart gesloten met de prachtige natuur, de ontelbare pagodes, bijzondere gebruiken, mannen in jurken, een-been-vissers, superlekker gevarieerd eten, heel vaak de schoenen uit en aan, heerlijke Itayah wijn en verschrikkelijk Red Mountain wijn, ontelbare keren Mingalaba gehoord en gezegd, prima Myanmar bier, maar vooral vanwege de ontzettend vriendelijke en hartelijke mensen!
-
14 December 2016 - 16:43
Peter En Daan:
welkom thuis!
zeer nieuwsgierig naar de foto's bij de gelezen verhalen.
groetjes Daan -
14 December 2016 - 20:17
Truus Fleuren-Hermans:
Wat was het geweldig om de verhalen te lezen en de prachtige foto's te zien.
Wat een mooie reis! -
14 December 2016 - 21:10
Mia:
Fijne reis 'nor huus', Maja, José en allemaal. Dankjewel voor de verslaglegging! -
14 December 2016 - 21:17
Agnes Van Eijck-van Der Heijden:
Wat een mooie manier om deze reis via de uitgebreide verslagen mee te kunnen maken. Dank je wel en voor iedereen een goede thuisreis. -
14 December 2016 - 23:11
Gerda Avramidis:
Ik heb mede genoten van jullie prachtige reis! Een goede reis terug en tot in Venray!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
