Wandeling bij Kalaw
Door: Maja
Blijf op de hoogte en volg Vice Versa
12 December 2016 | Myanmar, Inle
12-12-2016 Trekking bij Kalaw!
Om acht uur vertrekken we met de bus naar het vertrekpunt van onze softtrekking door de omgeving. Piet, Ine, Jose en Diny maken een andere keuze en gaan het dorpje bekijken en koffie met gebak nuttigen bij lokaal bakkertje Poe Poe.
We wandelen over zandweggetjes, soms met een beetje grint, maar altijd vol dikke stenen. We moeten dus meer naar beneden als naar de omgeving kijken. Het is een prachtige route, maar niet altijd gemakkelijk en op de lastige steile stukken, wordt het verdacht stil om ons heen. Dan lopen we ook vaak in elkaars voetsporen en in dezelfde kadans. Onderweg zien we vrouwen met mandenvol zojuist geplukte sinasappelen en mensen aan het werk op de lappendeken die diep onder ons ligt. De weg verandert met de richting van de berg van een lemige natte straat in een weg met plofzand. Langzaam worden mijn zwarte sandalen gemuteerd in zandkleurige: daar is de douche straks goed voor!
Op het hoogste punt van de wandeling bevindt zich een klein dorpje, waar we op bezoek gaan bij een lokale familie. Ze serveren thee met kleine sinasappeltjes; we mogen hun huis bekijken en ze steken ons in traditionele kleding. Dat levert prachtige plaatjes op voor het thuisfront!
De rest van de wandeling is een beetje stijgen, maar vooral veel dalen: vals plat noemen ze dat geloof ik, toch Peter de wielrenner uit Horst, of moeten we jou vanaf vandaag Peter, de shortcut-wandelaar noemen?
Binnen 3,5 uur zijn we aan het eindpunt van de wandeling (onze gids Vincent verrast en trots; hij had gerekend op 4-5 uur!) en we zijn hartstikke blij dat we het gedaan hebben. Het was pittig, maar heerlijk.
Terug in het hotel in sneltreinvaart douchen en uitchecken en dan lekker lunchen in een klein familierestaurant in Pindaya. We kunnen zo in de keuken kijken, waar plastic zakjes met verschillende groentes en kruiden hangen. En waar bergen gesnipperde knoflook klaar ligt om te gebruiken. De specialiteit van het huis is vis met koriander, verpakt in een palmblad.
En dan snel door naar de airport van Heho om de vlucht naar Yangon weer te halen.
Na wat vertraging de lucht in en met een nieuwe bus naar een prachtig hotel, het Taw Win Garden, gelegen boven een winkelcentrum. Het heeft op de 4e etage een enorme lounge, met grote bankstellen en een live gamelan speler. De onvermijdelijke kerstversiering ( zo zinloos als je dit feest zelf niet viert) is ook hier dominant aanwezig. Onze kamers liggen op de 8e verdieping en de inpandige balkons kijken uit op een bijondere daktuin. We dineren in een apart zaaltje van het restaurant en worden weer flink verwend.
Om acht uur vertrekken we met de bus naar het vertrekpunt van onze softtrekking door de omgeving. Piet, Ine, Jose en Diny maken een andere keuze en gaan het dorpje bekijken en koffie met gebak nuttigen bij lokaal bakkertje Poe Poe.
We wandelen over zandweggetjes, soms met een beetje grint, maar altijd vol dikke stenen. We moeten dus meer naar beneden als naar de omgeving kijken. Het is een prachtige route, maar niet altijd gemakkelijk en op de lastige steile stukken, wordt het verdacht stil om ons heen. Dan lopen we ook vaak in elkaars voetsporen en in dezelfde kadans. Onderweg zien we vrouwen met mandenvol zojuist geplukte sinasappelen en mensen aan het werk op de lappendeken die diep onder ons ligt. De weg verandert met de richting van de berg van een lemige natte straat in een weg met plofzand. Langzaam worden mijn zwarte sandalen gemuteerd in zandkleurige: daar is de douche straks goed voor!
Op het hoogste punt van de wandeling bevindt zich een klein dorpje, waar we op bezoek gaan bij een lokale familie. Ze serveren thee met kleine sinasappeltjes; we mogen hun huis bekijken en ze steken ons in traditionele kleding. Dat levert prachtige plaatjes op voor het thuisfront!
De rest van de wandeling is een beetje stijgen, maar vooral veel dalen: vals plat noemen ze dat geloof ik, toch Peter de wielrenner uit Horst, of moeten we jou vanaf vandaag Peter, de shortcut-wandelaar noemen?
Binnen 3,5 uur zijn we aan het eindpunt van de wandeling (onze gids Vincent verrast en trots; hij had gerekend op 4-5 uur!) en we zijn hartstikke blij dat we het gedaan hebben. Het was pittig, maar heerlijk.
Terug in het hotel in sneltreinvaart douchen en uitchecken en dan lekker lunchen in een klein familierestaurant in Pindaya. We kunnen zo in de keuken kijken, waar plastic zakjes met verschillende groentes en kruiden hangen. En waar bergen gesnipperde knoflook klaar ligt om te gebruiken. De specialiteit van het huis is vis met koriander, verpakt in een palmblad.
En dan snel door naar de airport van Heho om de vlucht naar Yangon weer te halen.
Na wat vertraging de lucht in en met een nieuwe bus naar een prachtig hotel, het Taw Win Garden, gelegen boven een winkelcentrum. Het heeft op de 4e etage een enorme lounge, met grote bankstellen en een live gamelan speler. De onvermijdelijke kerstversiering ( zo zinloos als je dit feest zelf niet viert) is ook hier dominant aanwezig. Onze kamers liggen op de 8e verdieping en de inpandige balkons kijken uit op een bijondere daktuin. We dineren in een apart zaaltje van het restaurant en worden weer flink verwend.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
