Op weg naar Kalaw!
Door: Maja
Blijf op de hoogte en volg Vice Versa
11 December 2016 | Myanmar, Inle
11-12-16 Op weg naar Kalaw!
Vandaag nemen we afscheid van de boten en vertrekken we vanaf de voorkant van het hotel per bus naar onze volgende stop, Kalaw.
Op de route hierheen maken we een aantal interessante stops. Eerst overvallen we een familiebedrijfje wat suikerriet verwerkt tot palmsuiker,nagenoeg geheel handmatig. Zwaar werk en geen fijne omstandigheden om in de zware rook te moeten werken. En wonen, want de rook trekt ook door het aangrenzende huis heen. Mooi om te zien hoe de cyclus verloopt en hoe met heel weinig middelen productie gemaakt wordt.
Terug in de bus volgt er een verhitte discussie over de kengetallen van de productie per are, of was het nou hectare, of een bunder? Vincent krijgt er genadeloos van langs van de kenners op dit vakgebied. Als hij even later rechts van de weg mais suikerriet noemt, volgen de lachsalvo's elkaar op. Het blijft nog lang onrustig in de bus.
De volgende stop is bij een paraplu bedrijfje: we volgen het procede van geschept papier maken, waar men losse blaadjes van bijv de bougainville en wat groene blaadjes in verwerkt. En ze laten ons het proces zien van het maken van een parasol. Zo knap om met zo weinig midddelen en uit de losse pols zoiets moois te kunnen maken! We kopen twee handgemaakte parasols voor de etalage van Vice Versa en gaan dan weer op pad.
De laatste stop is bij een lokale veemarkt, waar ossen verhandeld worden. Op een tamelijk groot terrein komen de boeren uit de omgeving bij elkaar om te kopen of verkopen. Met grote gebaren en harde, bozige klanken, wordt het spel gespeeld en als men het eens is, verruilen dikke stapels Kyad van eigenaar. Hoewel we er te weinig verstand van hebben, zijn de grote lijnen van deze handel wel duidelijk. En ook dat het echt een mannending is.
We lunchen in Pindaya, met uitzicht op de entree van de grot, die bekend staat van de legende van de zeven prinsesjes die hier vast kwamen te zitten, omdat een grote spin de ingang dicht gesponnen had. Een passerende prins hoorde hun geroep, ging de strijd aan met de spin en bevrijdde hen uit de grot. Als dank mocht hij met de jongste prinses trouwen. Mr T, onze gids vond het maar onzin en zou zelf met alle zeven trouwen...
Je kunt vanuit het dorpje dmv 2200 treden, of vanaf de straat (800 treden) naar boven klimmen. Maar de meeste mensen rijden met de auto of bus omhoog, zodat je veel minder trappen hoeft te lopen en zelfs een van de twee liften kunt gebruiken!
In de grot, waar je nog behoorlijk diep in kunt wandelen, staan meer dan 8000 boeddha beelden opgesteld. Zover je kunt kijken zie je, hoofdzakelijk gouden, beelden, veelal donaties van over de hele wereld, in alle vormen en maten.
Een stalagmiet waar druppels water vanaf komen, is verworden tot een heus bedevaartsoord, ( een soort Smakt dus) waar je door het beeld aan te raken, wensen misschien kunt laten uitkomen. Veel kinderloze stellen komen hierheen om hun kinderwens uit te spreken.
Hoewel het allemaal erg protserig aan doet, hadden we deze grot toch niet willen missen. Men weet niet eens hoe oud het al is, of wanneer de eerste beelden geplaatst zijn, maar dat dat echt lang geleden is, staat wel vast. Heel speciaal.
Dan inchecken in het Mountain View resort in Kalaw, waar we grote ruime houten kamers krijgen. Maar een aantal kamers klopt gewoon niet; na het douchen staat bijna de hele badkamer blank omdat het niet op afschot gebouwd is, en het putje naast ipv in de douche zit.... En gratis wifi klinkt leuk, maar als het vervolgens niet werkt, of alleen op maximaal een meter afstand van de receptie (op de hotspot van het meisje van de receptie), worden we daar niet blij van. Daar komt nog bij dat de manager een onsympathiek en arrogant figuur is en het eten niet echt fris is. "DJienie" uit Horst heeft namelijk sla met extra vulling gekregen, waardoor de eetlust overgaat. Dat men daarnaast alleen de smerige Red Mountain wijn serveert en hier slechts 1 fles van op voorraad heeft voor de groep van 21 personen), maakt het plaatje helemaal duidelijk. Hoewel met de behulpzame dames aan de receptie niets mis is, en de met veel hout ingerichte, zeer ruime kamers op zich ook niet. Dit is de enige keer dat we liever ergens anders verbleven zouden hebben. Gelukkig zijn de bedden goed en kunnen we prima slapen.
Vandaag nemen we afscheid van de boten en vertrekken we vanaf de voorkant van het hotel per bus naar onze volgende stop, Kalaw.
Op de route hierheen maken we een aantal interessante stops. Eerst overvallen we een familiebedrijfje wat suikerriet verwerkt tot palmsuiker,nagenoeg geheel handmatig. Zwaar werk en geen fijne omstandigheden om in de zware rook te moeten werken. En wonen, want de rook trekt ook door het aangrenzende huis heen. Mooi om te zien hoe de cyclus verloopt en hoe met heel weinig middelen productie gemaakt wordt.
Terug in de bus volgt er een verhitte discussie over de kengetallen van de productie per are, of was het nou hectare, of een bunder? Vincent krijgt er genadeloos van langs van de kenners op dit vakgebied. Als hij even later rechts van de weg mais suikerriet noemt, volgen de lachsalvo's elkaar op. Het blijft nog lang onrustig in de bus.
De volgende stop is bij een paraplu bedrijfje: we volgen het procede van geschept papier maken, waar men losse blaadjes van bijv de bougainville en wat groene blaadjes in verwerkt. En ze laten ons het proces zien van het maken van een parasol. Zo knap om met zo weinig midddelen en uit de losse pols zoiets moois te kunnen maken! We kopen twee handgemaakte parasols voor de etalage van Vice Versa en gaan dan weer op pad.
De laatste stop is bij een lokale veemarkt, waar ossen verhandeld worden. Op een tamelijk groot terrein komen de boeren uit de omgeving bij elkaar om te kopen of verkopen. Met grote gebaren en harde, bozige klanken, wordt het spel gespeeld en als men het eens is, verruilen dikke stapels Kyad van eigenaar. Hoewel we er te weinig verstand van hebben, zijn de grote lijnen van deze handel wel duidelijk. En ook dat het echt een mannending is.
We lunchen in Pindaya, met uitzicht op de entree van de grot, die bekend staat van de legende van de zeven prinsesjes die hier vast kwamen te zitten, omdat een grote spin de ingang dicht gesponnen had. Een passerende prins hoorde hun geroep, ging de strijd aan met de spin en bevrijdde hen uit de grot. Als dank mocht hij met de jongste prinses trouwen. Mr T, onze gids vond het maar onzin en zou zelf met alle zeven trouwen...
Je kunt vanuit het dorpje dmv 2200 treden, of vanaf de straat (800 treden) naar boven klimmen. Maar de meeste mensen rijden met de auto of bus omhoog, zodat je veel minder trappen hoeft te lopen en zelfs een van de twee liften kunt gebruiken!
In de grot, waar je nog behoorlijk diep in kunt wandelen, staan meer dan 8000 boeddha beelden opgesteld. Zover je kunt kijken zie je, hoofdzakelijk gouden, beelden, veelal donaties van over de hele wereld, in alle vormen en maten.
Een stalagmiet waar druppels water vanaf komen, is verworden tot een heus bedevaartsoord, ( een soort Smakt dus) waar je door het beeld aan te raken, wensen misschien kunt laten uitkomen. Veel kinderloze stellen komen hierheen om hun kinderwens uit te spreken.
Hoewel het allemaal erg protserig aan doet, hadden we deze grot toch niet willen missen. Men weet niet eens hoe oud het al is, of wanneer de eerste beelden geplaatst zijn, maar dat dat echt lang geleden is, staat wel vast. Heel speciaal.
Dan inchecken in het Mountain View resort in Kalaw, waar we grote ruime houten kamers krijgen. Maar een aantal kamers klopt gewoon niet; na het douchen staat bijna de hele badkamer blank omdat het niet op afschot gebouwd is, en het putje naast ipv in de douche zit.... En gratis wifi klinkt leuk, maar als het vervolgens niet werkt, of alleen op maximaal een meter afstand van de receptie (op de hotspot van het meisje van de receptie), worden we daar niet blij van. Daar komt nog bij dat de manager een onsympathiek en arrogant figuur is en het eten niet echt fris is. "DJienie" uit Horst heeft namelijk sla met extra vulling gekregen, waardoor de eetlust overgaat. Dat men daarnaast alleen de smerige Red Mountain wijn serveert en hier slechts 1 fles van op voorraad heeft voor de groep van 21 personen), maakt het plaatje helemaal duidelijk. Hoewel met de behulpzame dames aan de receptie niets mis is, en de met veel hout ingerichte, zeer ruime kamers op zich ook niet. Dit is de enige keer dat we liever ergens anders verbleven zouden hebben. Gelukkig zijn de bedden goed en kunnen we prima slapen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
