Inle Lake

10-12-16 Inle Lake

Om 7.00 uur trekken Maja en Maja baantjes in het zwembad. Omdat het hier 's nachts flink afkoelt, is het water steenkoud en moet er flink gezwommen worden, maar afspraak is afspraak. De jongen die de bedden en handdoeken klaar ligt, kijkt ons aan of we gek zijn.
Na het ontbijt vertrekken we weer vanaf de aanlegsteiger voor een bezoek aan de vijfdagenmarkt: tien jaar geleden was dit nog een authentieke lokale markt maar ieder jaar komen er meer en meer souvenirstalletjes bij met boeddha beelden, oude gebedsboeken, houtsnijwerk, parelmoer artikelen, poppetjes in klederdrachten, klokjes met bolle lens en nog veel meer.
We lopen lekker over de markt om rond te kijken, maar ook telkens goed naar beneden om te voorkomen dat er niet nog meer "schade" in de groep ontstaat.
Mooie boodschappenmanden van gevlochten gekleurde repen voor vier euro; veel zoetigheid op basis van palmsuiker, vaak met pinda's of cocos. En flinterdunne kroepoek gestapeld op een bamboespies. Maar ook een oud kappertje aan wie ik mij liever niet toe wil vertrouwen vanwege zijn bibberende hand. Kleurrijke geweven sjaals met lotusdraad erin en een druk bezocht standje, bemand door een heel mooi jong meisje, die allerlei cremes probeert te slijten. Daar is over na gedacht.
Terug naar de boten, waar we Jan B bijna achter moeten laten, omdat het bamboesteiger de weelde van hem niet kon verdragen en hij er met een been doorheen zakte. Met de boten door naar het dorpje Indain, via een prachtige route door kanalen en over het meer. Bij aankomst worden we echt overvallen door een groep vrouwen met kinderen die sjaals aan ons willen verkopen. Two for 5000. En als we niet toehappen: maybe later! Zelfs een kindje wat amper kan lopen, zwaait met een sjaal naar ons om te verkopen. Jong geleerd...
We lopen een stukje omhoog en wat we dan te zien krijgen is onvoorstelbaar. Een enorm terrein, een beetje heuvelachtig, waar 1054 stupa's en tempels te vinden zijn. Sommigen overwoekerd door bomen en planten, maar hoe hoger je komt, hoe meer er gerestaureerd zijn. Het is een fantastisch schouwspel waar je uren doorheen kunt wandelen. In een groot aantal stupa's vindt je nog mooie oude boeddha beelden, diep in de nissen verborgen. Maar het is niet zo slim om er in te kruipen en bijna vast te komen zitten, zoals een van onze beetje alternatieve deelnemrs over kwam. En ik ga niet vertellen dat daar foto's van circuleren...
Helemaal bovenaan is een klein klooster wat je mag bezoeken als je je schoenen uit trekt. Wat je hier kunt bezoeken, is een betaald toilet. Voor 200 Kyad krijg je een sleutel en mag je achter een plaatijzeren deur je ding doen. Eigenlijk is het feit dat je er hier voor moet betalen tekend voor de instelling die men in Indain heeft. Hier zijn we niet meer de bijzondere toeristen die zo welkom zijn, maar men beschouwd ons hier, generaliserend gesproken, meer als grote pinautomaten. Zelfs de jongetjes die helpen met de boten aanleggen, fluisteren zachtjes " money money money", terwijl ze van onze gids al een fooitje ontvingen. En als we een foto willen maken van een mooie karakteristieke kop, wordt meteen de hand op gehouden. Het is hier ook echt druk; boten varen af en aan en het is echt toeristisch. En dat zal in de toekomst alleen maar erger worden. Maar desondanks is dit een must om te bezoeken.
Terug naar het zuidelijk gedeelte van het meer om nu in een ander groot houten restaurant, le Monde, de lunch te gebruiken. En tot slot varen we door de smalle kanalen van de drijvende tuinen, een van de highlights op dit meer. Heel bijzonder om te zien wat er allemaal groeit op stroken van twee meter breed, middenop het meer.
En dan mogen we even genieten van de luxe van ons hotel en hebben we ladies night bij het zwembad tijdens zonsondergang. Peter H krijgen we zo gek dat hij tot vier keer toe op een maffe manier in het zwembad springt, met de zonsondergang als achtergrond. Gelachen dat we hebben, want wij vonden het natuurlijk telkens niet spectaculair genoeg. Pas toen Giny zich ermee ging bemoeien en samen met Peter nog een keer een spring waagde, was het resultaat goed genoeg.
's Avonds een Europees getint diner, met pasta als voorgerecht, maar als ik eerlijk ben, gaat mijn voorkeur toch uit naar het traditionele eten.
Als toetje op de kers werden we getrakteerd op lokale dansen, echt bijzonder en authenthiek. Minder authentiek was het gedwongen optreden van twee personen van onze groep, maar ik denk dat de dansers zelf vreselijk hebben moeten lachen om ons gestuntel.