Heho heho, je krijgt het niet cadeau!

09-12-16 Heho heho, je krijgt het niet cadeau!

Vandaag vliegen we in een half uurtje van Mandalay naar Heho en vandaar reizen we naar het Inle Lake. Jammer genoeg hebben we een uur of twee vertraging, maar dat mag de pret niet drukken. Samen met de Dalai Lama look-a-like en de grijze nonnen, vermaken we ons best. Mensen kijken is altijd leuk en op een luchthaven komt vanalles bij elkaar.
Bij aankomst op Heho ( uitspreken zonder dat je tong het gehemelte raakt, als "eh oh") wacht onze gids T. ons op en gaan we op weg naar het Inle meer. Eenmaal bij het zijkanaal, gaan we verder met houten boten waar zelfs echte grote stoelen op staan; er kunnen 4-5 personen op een boot. Het is heerlijk varen en we kijken onze ogen uit.
Eenmaal op het Inle Lake, zien we al snel de beroemde "een-been-roeiers" die een heel speciale techniek gebruiken om tegelijk te vissen en te roeien. Nog nooit eerder ergens anders gezien.
We lunchen in een groot houten restaurant op palen, uiteraard aan de rivier en het smaakt weer voortreffelijk. We zijn echt verbaasd door de hoge kwaliteit en de variatie van het eten in Myanmar! Als lokaal drankje moet je zeker de lemon proberen, of de gember thee. Het lokale Myanmar bier vindt binnen onze groep ook gretig aftrek en voor de wijnliefhebbers heb ik een gouden tip; kies altijd voor de lokale wijn van het merk ....ATAIYAHH en niet voor de Red Mountain, omdat dit een vieze jodiumachtige bijsmaak heeft.
Dan op naar de weverij waar we zien hoe ze uit de stengels van de lotusbloemen draden halen die ze drogen en dan gebruiken om te weven. Hier werken hoofdzakelijk vriendelijk dames op leeftijd, waar we mooie portretten van schieten.
Dan varen we naar een lokale zilversmid die prachtige en bijzondere kunstwerken maakt. Mooi om te zien dat ze traditionele patronen gebruiken voor de sieraden die ze makenn. Heel apart vinden we de zilveren visjes met beweeglijke staart: een voor een unieke stukken die je ook alleen maar in deze regio vindt. Vanwege de tijd moet er snel gehandeld worden, maar voor de twijfelaars zitten buiten de "zwarte" handelaars al klaar met hun koopwaar. Ze houden zich gewoon vast aan de boot waar je in zit en proberen je vanalles te verkopen. Maja W. koopt een boeddha en daar worden we wat ongerust van, want een boeddha moet je krijgen, anders brengt het ongeluk.
In een van de huizen aan het water zien we weer langnekken zitten. Altijd gedacht dat deze stam oorspronkelijk uit Thailand komt, maar hier houden ze vol dat Myanmar hun herkomst is.
Via het water komen we aan bij het Amata hotel wat prachtig gelegen is in een grote tuin met zelfs een infinity pool. Er worden direct zwemafspraken gemaakt voor morgenvroeg: ben benieuwd welke helden in de vroege ochtend de kou durven te trotseren. Het gevoel in Myanmar te zijn, verdwijnt wel een beetje door alle luxe hier. We gaan er maar gewoon van genieten; over twee dagen is het weer anders.
Maar eerst de zonsondergang beleven op de aanlegsteiger en dan de ruime luxe kamers bekijken. Vanavond dineren we in dit resort en vooraf zijn we uiteraard present op het happy hour; we zijn per slot van rekening toch Hollanders he?