Genieten in Anaula!

Wakker worden van de geluiden van de natuur is een bijzondere belevenis.
Velen zijn dan ook al vroeg aan de wandel in de tuin, of genieten stilletjes op hun balkon. Vanaf acht uur is er ontbijt en kun je zelfs een omeletje of eitje laten bakken.
Om half tien vertrekken we met onze gids meneer Reinier naar het dorpje Aurora, een stukje stroomopwaarts. Aurora is een oorspronkelijk Marondorp, bewoond door afstammelingen van de voormalige negerslaven. Onbegrijpelijk hoe zuidelijk zij op eigen kracht het land in zijn gekomen.
We steken met de boot recht over, lopen dan een stukje door een bos waarna de boot ons weer oppikt. Bootje in, bootje uit, schotje omlaag, schotje omhoog, zwemvesten aan, zwemvesten uit. Ze houden ons goed bezig.
Eerst bezoeken we de school in nieuw Aurora en de kerk en maken een wandeling door het dorp. Ondanks de armoede, ziet het er netjes en verzorgd uit. De vrouwen zijn druk met de was aan de waterkant; een kleurrijk tafereel, maar het wordt niet op prijs gesteld als we dat ongevraagd fotograferen. Men is bang dat we grof geld gaan verdienen met die foto's, maar ook dat we hun geest weghalen door het maken van een foto.
In het oude Aurora is men nog een stuk traditioneler. De entree van het dorp ( een boog met afhangende bladeren) moet kwade geesten tegenhouden. Een man heeft hier pas aanzien wanneer hij minimaal drie vrouwen heeft. En aan geboortebeperking doet men niet, want kinderen kunnen meehelpen om voedsel en inkomen voor het gezin te verzorgen. En later de zorg voor de ouders. Het grootste probleem hier is de grote werkloosheid, waardoor de vooruitgang in het dorp heel langzaam gaat.
We horen dat er iemand is overleden die morgen begraven zal worden. Waarschijnlijk zal daardoor de mis morgen, die we graag mee zouden willen maken, ook uitvallen.
De wandeling voert langs een houtbewerker en een tweetal winkeltjes waar verwacht wordt dat we iets kopen om de mensen te ondersteunen.
Weer terug staat de lunch klaar; spaghetti met koolsla, en daarna is het sieesteren ( lees; siësta houden) ; voor sommigen in de rivier; anderen gaan hangmatteren en er zijn er natuurlijk ook die liever Parboreren. Het wordt heel stil op Anaula en alleen de ara's verbreken de rust af en toe met hun geschreeuw. En natuurlijk de passerende boten die alle kracht bij moeten zetten om over de stroomversnelling heen te kunnen.
Tegen half acht is iedereen weer aan tafel voor het diner ( rijst met kip, okra, aubergine en komkommersalade en watermeloencake na).
We ontmoeten Jeffrey, de eigenaar van de lodge, en hebben het met hem over de uitbreiding van de lodge, zonne energie, het vinden van goed personeel ( wij vinden Warscha allemaal een schatje) en reizen.
En dan krijgen we een optreden voorgeschoteld van jongeren uit Aurora die voor ons drummen, dansen en zingen. Wat het meisje allemaal met haar heupen kan, daar kan Paul met zijn pauwendans alleen maar van dromen...