Vlucht uit de woestijn
Door: Vice versa
Blijf op de hoogte en volg Vice Versa
09 November 2012 | Jordanië, Wādī as Sīr
Deze morgen brengen we een bezoek aan Little Petra, het kleine zusje van Petra wat een paar kilometer verderop ligt. Alleen al de weg ernaar toe is erg de moeite waard. Prachtige rotsformaties en je kunt zelfs de opgraving zien liggen.
We lopen door de kloof en klimmen bij een van de graven naar boven om een fresco ( met engeltjes, speciaal voor Ilona) van meer dan 2000 jaar te bewonderen. We verbazen ons over de woningen met banken en wateropvangsystemen en kunnen ons een goed beeld vormen van hoe deze stad er vroeger uit gezien moet hebben. Helemaal aan het einde van de kloof is een trap naar boven ( beetje gevaarlijk is het wel) die leidt naar "het mooiste uitzicht van de vallei". Het is dat ik er foto' s van gezien heb, anders zou ik het niet geloven, maar daarboven kun je thee krijgen bij een jongen die met een Ipad zit te spelen(...).
Little Petra roept fantasieen op en iedereen is enthousiast dat ze deze bijzondere plek gezien hebben.
De lunch gebruiken we in Oriental House in Petra, een lokaal typisch Jordaans restaurant waar we allerlei heerlijke dingen voorgeschoteld krijgen, zoals houmous, aubergine, olijven, gebraden kip en lam.
Dan op weg naar Wadi Rum, maar natuurlijk eerst pinnen. Dat is toch een tijdrovende bezigheid, maar ja, de groep heeft er alles voor over om Wiel te plezieren.
In Wadi Rum aangekomen zetten we onze bagage in de simpele tenten waar we zullen overnachten en gaan dan meteen de woestijn in met vijf jeeps. Jac dacht slim te zijn en koos voor de eerste ( meest linkse) jeep, ( als je vooraan rijdt hoef je minder zand te happen van de jeep voor je) maar helaas voor hem hebben ze hier Arabisch schrift, en die beginnen dus rechts te schrijven....
We zitten meteen middenin de overweldigende ruimtes van de woestijn en zien hoe de zon de duinen kleurt. De macho's onder ons beklimmen de natuurlijke brug en we zien prehistorische tekeningen van dieren. We brengen een bezoek aan een bedoeinentent en drinken een heerlijk glaasje thee (G.G te V en W.H te H in horizontale houding) terwijl we van een mooi stuke muziek genieten. En dan weer op weg voor de zonsondergang.
Dan begint het te rommelen en er vallen een paar druppels regen, waar we meteen een foto van maken, want regen in de woestijn; dat is toch wel heel bijzonder. En opeens betrekt de lucht en begint het echt serieus te regenen, dan echt hard en dan worden we bekogeld door enorme hagelstenen. We zitten middenin een enorme wolkbreuk en dat is geen pretje als je achterop een open jeep zit. Iedereen beleeft het op zijn/ haar eigen manier. Hannie wordt door drie mannen beschermd die gewoon over haar heen gaan liggen, maar ze valt van de bank middenin een flinke plas water die inmiddels op de bodem ligt.
Wilma en Bertie springen in de jeep naast die van hen, zodat ze daar met acht haringen in een ton zitten.
Onze chauffeurs raken een beetje in paniek, begrijpelijk, want ze zien geen hand voor ogen. Een van de chauffeurs raakt het spoor bijster en een ander schuilt onder een overhangende rots; rent zelf als eerste weg en laat zijn gasten op de jeep achter. Zelf krijgen we bijna een aanrijding met een andere jeep maar gelukkig gaat dat nog net goed. We slibberen in hoge snelheid over de zandvlakte ( een zelfs met een klapband...) die inmiddels meer op een meer gaat lijken. Ooit watervallen gezien in een woestijn? Wij wel. Het is echt akelig en we zijn heel blij als de hagel stopt en we bij ons kamp aankomen. Wat we daar zien valt bijna niet te beschrijven. Om te beginnen hoe we er zelf uitzien als verzopen katers. Dan al die hagelstenen die overal liggen; een heel vreemd gezicht; palmbomen met een voetbed van hagelstenen. De prachtige kussens in de zitjes liggen vol met hagelstenen; iedereen is met trekkers het water weg aan het halen; tenten zijn doorweekt net als sommige tassen en koffers ( Dieter heeft niets droogs meer om aan te doen); een aantal bedden zijn doornat; Jans is voor haar tent een waterkering aan het graven: een trieste bedoening. We horen van de eigenaresse van het kamp Beit Ali dat dit in al die jaren dat ze hier zit nog nooit is voorgekomen. We hebben medelijden met haar, want ze krijgt wel wat voor de kiezen.
Al snel besluiten we dat het ondoenlijk is om hier de nacht door te brengen en met vereende krachten lukt het om dezelfde avond nog te verhuizen naar Aqaba, op een uurtje rijden. Het gaat in goed overleg en iedereen heeft begrip voor situatie en is blij dat het opgelost kan worden. Onze chauffeur Kamehl komt ons weer ophalen en als we hem bedanken zegt hij dat dit graag doet voor deze groep, omdat niemand moeilijk doet of kwaad wordt. Dat is toch het mooiste compliment wat onze fijne groep kan krijgen!
We lopen door de kloof en klimmen bij een van de graven naar boven om een fresco ( met engeltjes, speciaal voor Ilona) van meer dan 2000 jaar te bewonderen. We verbazen ons over de woningen met banken en wateropvangsystemen en kunnen ons een goed beeld vormen van hoe deze stad er vroeger uit gezien moet hebben. Helemaal aan het einde van de kloof is een trap naar boven ( beetje gevaarlijk is het wel) die leidt naar "het mooiste uitzicht van de vallei". Het is dat ik er foto' s van gezien heb, anders zou ik het niet geloven, maar daarboven kun je thee krijgen bij een jongen die met een Ipad zit te spelen(...).
Little Petra roept fantasieen op en iedereen is enthousiast dat ze deze bijzondere plek gezien hebben.
De lunch gebruiken we in Oriental House in Petra, een lokaal typisch Jordaans restaurant waar we allerlei heerlijke dingen voorgeschoteld krijgen, zoals houmous, aubergine, olijven, gebraden kip en lam.
Dan op weg naar Wadi Rum, maar natuurlijk eerst pinnen. Dat is toch een tijdrovende bezigheid, maar ja, de groep heeft er alles voor over om Wiel te plezieren.
In Wadi Rum aangekomen zetten we onze bagage in de simpele tenten waar we zullen overnachten en gaan dan meteen de woestijn in met vijf jeeps. Jac dacht slim te zijn en koos voor de eerste ( meest linkse) jeep, ( als je vooraan rijdt hoef je minder zand te happen van de jeep voor je) maar helaas voor hem hebben ze hier Arabisch schrift, en die beginnen dus rechts te schrijven....
We zitten meteen middenin de overweldigende ruimtes van de woestijn en zien hoe de zon de duinen kleurt. De macho's onder ons beklimmen de natuurlijke brug en we zien prehistorische tekeningen van dieren. We brengen een bezoek aan een bedoeinentent en drinken een heerlijk glaasje thee (G.G te V en W.H te H in horizontale houding) terwijl we van een mooi stuke muziek genieten. En dan weer op weg voor de zonsondergang.
Dan begint het te rommelen en er vallen een paar druppels regen, waar we meteen een foto van maken, want regen in de woestijn; dat is toch wel heel bijzonder. En opeens betrekt de lucht en begint het echt serieus te regenen, dan echt hard en dan worden we bekogeld door enorme hagelstenen. We zitten middenin een enorme wolkbreuk en dat is geen pretje als je achterop een open jeep zit. Iedereen beleeft het op zijn/ haar eigen manier. Hannie wordt door drie mannen beschermd die gewoon over haar heen gaan liggen, maar ze valt van de bank middenin een flinke plas water die inmiddels op de bodem ligt.
Wilma en Bertie springen in de jeep naast die van hen, zodat ze daar met acht haringen in een ton zitten.
Onze chauffeurs raken een beetje in paniek, begrijpelijk, want ze zien geen hand voor ogen. Een van de chauffeurs raakt het spoor bijster en een ander schuilt onder een overhangende rots; rent zelf als eerste weg en laat zijn gasten op de jeep achter. Zelf krijgen we bijna een aanrijding met een andere jeep maar gelukkig gaat dat nog net goed. We slibberen in hoge snelheid over de zandvlakte ( een zelfs met een klapband...) die inmiddels meer op een meer gaat lijken. Ooit watervallen gezien in een woestijn? Wij wel. Het is echt akelig en we zijn heel blij als de hagel stopt en we bij ons kamp aankomen. Wat we daar zien valt bijna niet te beschrijven. Om te beginnen hoe we er zelf uitzien als verzopen katers. Dan al die hagelstenen die overal liggen; een heel vreemd gezicht; palmbomen met een voetbed van hagelstenen. De prachtige kussens in de zitjes liggen vol met hagelstenen; iedereen is met trekkers het water weg aan het halen; tenten zijn doorweekt net als sommige tassen en koffers ( Dieter heeft niets droogs meer om aan te doen); een aantal bedden zijn doornat; Jans is voor haar tent een waterkering aan het graven: een trieste bedoening. We horen van de eigenaresse van het kamp Beit Ali dat dit in al die jaren dat ze hier zit nog nooit is voorgekomen. We hebben medelijden met haar, want ze krijgt wel wat voor de kiezen.
Al snel besluiten we dat het ondoenlijk is om hier de nacht door te brengen en met vereende krachten lukt het om dezelfde avond nog te verhuizen naar Aqaba, op een uurtje rijden. Het gaat in goed overleg en iedereen heeft begrip voor situatie en is blij dat het opgelost kan worden. Onze chauffeur Kamehl komt ons weer ophalen en als we hem bedanken zegt hij dat dit graag doet voor deze groep, omdat niemand moeilijk doet of kwaad wordt. Dat is toch het mooiste compliment wat onze fijne groep kan krijgen!
-
10 November 2012 - 21:12
Wil Gommans:
AKELIG! -
10 November 2012 - 22:05
Marijke Salimans:
Wat een verhaal om nooit meer te vergeten.
Gelukkig eind goed al goed! -
10 November 2012 - 22:46
Marcel En Evelien:
@ Riek Arts-Tacken. Leuk om je zo te volgen, leuke foto's.
Geniet ervan! Hier alles goed. Marcel, Evelien, Carolien en Simon. -
10 November 2012 - 23:13
Anita:
Doet me meteen denken aan toen wij vorig jaar in een rubberen motorbootje op de Colorado Rivier in de Grand Canyon een enorme storbui over ons heen kregen; ineens hadden we allemaal watervallen om ons heen...
Gelukkig is 't bij jullie wel weer allemaal goed afgelopen !!!
Groetjes, Anita. -
11 November 2012 - 10:00
Ine Hoex:
Wat een avontuur ,maar jullie hebben het weer overleefd gelukkig !!
Verder een prachtige reis met veel indrukken.
Geniet ervan ,groetjes Piet en Ine -
11 November 2012 - 10:20
Ger:
Niet niks wat julie meegemaakt hebben ,geen kapper en stomerij in de buurt.... nu maar weer lekker genieten . -
11 November 2012 - 10:42
Miriam, Miel, Sam En Fien:
Wat een avontuur! Zo maak je nog eens wat mee....maar als het dan toch goed afloopt weer leuke en boeiende verhalen om te vertellen aan de thuisblijvers...
Geniet nog van de laatste dagen en kusjes van de meisjes XX -
11 November 2012 - 11:54
Marije Kateman:
Wat een belevenis, en wat fijn dat het goed is afgelopen! Wens jullie nog fijne dagen allemaal en een voorspoedige thuisreis. -
11 November 2012 - 13:34
Truus Manders :
Wat een ervaring die hagelbui in de woestijn
Met veel plezier volg ik jullie reis die zo wel erg
avontuurlijk wordt
Wilma Bertie en alle anderen nog veel plezier en
een veilige thuisreis
Groetjes Truus
-
11 November 2012 - 13:34
Truus Manders :
Wat een ervaring die hagelbui in de woestijn
Met veel plezier volg ik jullie reis die zo wel erg
avontuurlijk wordt
Wilma Bertie en alle anderen nog veel plezier en
een veilige thuisreis
Groetjes Truus
-
11 November 2012 - 14:59
Ans Van Der Hoff-Keijsers:
Ja als je met Maja gaat maak je van alles mee. Gelukkig is Maja zo veelzijdig en regelt meteen weer een goede slaapplaats. Toppie Maja.
Doei
Ans en Herman -
11 November 2012 - 15:40
Marga:
Nou, jullie beleven wat: een stortbui in de woestijn! Zelfs Wil is onder de indruk. Niet overdrijven hoor Wil.
Wij hebben hier voor de tijd van het jaar mooi zonnig weer. Maar we hebben ook zo onze problemen. Zonder Bertie krijgen we de puzzel niet af. We missen nog twee woorden.
Nog veel plezier (iets minder nat mag wel), groeten MarPh -
12 November 2012 - 11:06
Olga:
dit is de ultime test voor expeditie robinson.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
