Van de ene naar de andere kant van Etosha!

van Namutoni naar Okaukejo!

Vroeg vertrek want we willen dieren zoeken en vroeg op de dag lukt dat het beste. En we zijn nu wel gewend aan vroeg opstaan.
De beesten lijken bijna op bestelling te komen; impala, check; kingfisher, check; olifanten, check; we vinken ons lijstje af.
Het landschap is heel afwisselend, soms dicht struikgewas en daarna weer grote open vlaktes.
We zien twee jakhalzen die net een bokje gevangen hebben en het arme dier aan het verscheuren zijn. Ze vreten zich van achteren naar binnen en hun snuiten kleuren steeds roder. Schichtig kijken ze continu om zich heen of er geen vijand aankomt en wij hopen op een luipaard, maar die is waarschijnlijk elders aan het dineren.
We rijden grote kuddes impala voorbij (hadden we al aangevinkt) en na een stuk of dertig wordt ook Tiny niet meer zo opgewonden van giraffen.
Voor leeuwen staan we wel allemaal te dringen voor de raampjes van de bus en met al dat verhuizen van links naar rechts in de bus, is het niet gemakkelijk om scherpe foto's te maken.
Tussen de middag voor de laatste keer picknicken onder de supervisie van Kassie; dat zullen we zeker gaan missen.
Afwisselend gaan we voorin zitten om dieren te spotten, maar dat valt nog niet mee. Uiteindelijk komen na een lange dag door elkaar geschud te zijn aan bij Okaukejo gate. We kijken even bij de waterplaats van de camping maar we zijn nog te vroeg voor de dieren. Dan op naar Etosha Safari Lodge, een 4 sterren accomodatie met een oprijlaan van 3 km middenin de bush. Harry en Tiny worden met een Opel Corsa naar hun kamer gebracht en de anderen moet zo'n 700 meter lopen naar hun kamer (hijg hijg). De beloning is een schitterende kamer met hemelbed met prachtig uitzicht over de natuur. Hier willen we nog wel langer blijven.
En dan wordt het tijd afscheid te nemen van Kassie die morgen met de volgende groep op reis gaat. Ondanks dat hij afscheid wil nemen maar liever zo weg wil lopen, verrassen we hem met persoonlijke loveletters en een envelop met inhoud voor een nader te bepalen goed doel. Harrie spreekt namens ons mooie woorden uit en we zien dat hij hierdoor geraakt is. Ruwe bolster, blanke pit, grote vent met een klein hartje.
Dan volgt een heerlijk diner onder het afdak waar we goed verzorgd worden door het ontzettend vriendelijke personeel. Piet moet deze gezelligheid missen en ligt met migrainein bed; hopenlijk gaat het morgrn beter.
Hay en Jes besparen geld door de olifantenlamp waar ze weg van zijn, niet te kopen.
Een aantal krijgt er geen genoeg van en borrelt nog bij het open vuur. Dik kans dat zij morgen een dikke kop en stinkende kleren hebben....