Sonja Bakker dag!

Na wederom een goed ontbijt in de tuin the Famous Farm gaan we op weg naar Dhulikhel, ons voorlaatste adres.
Vanwege het festival Dashain is het erg druk op de weg en moeten  we om de haverklap plaats maken voor tegenliggers. Vaak zijn dat uitpuilende bussen met ook nog een heleboel passagiers op het dak. We weten niet wat we zien als we tijdens het passeren, wat ongeveer op de milimeter nauwkeurig gaat, stiekum een blik in de hutje mutje vollle bussen werpen.  En zijn bepaald niet jaloers op hun manier van reizen. Ze zijn allemaal onderweg naar hun thuis om samen met familieleden Dashain te vieren; een heel belangrijk festival voor de Nepalezen.
De accu van de bus begeeft het en wordt provisorisch gerepareerd.
We worden overvallen door een moessonbui en zien hoe de mensen bovenop de bussen samen onder een groot zeil proberen te schuilen. Het is meteen een stuk rustiger op straat.
Het is een prachtige route met rijstterassen , plateuas en schitterende vergezichten en we vervelen ons geen moment.
Net voor Kathmandu is een boom over de weg gevallen en moeten we wachten tot militairen de weg vrij gemaakt hebben.
Al met al hebben we zoveel oponthoud dat we acht uur doen over een traject wat je in normale omstandigheden in een uur of vijf zou moeten kunnen halen.
Het bezoek aan het opvangtehuis voor gehandicapte kinderen van de Nederlandse Joyce moeten we hierdoor afzeggen en dat is wel heel jammer.
En voor een lunch is eigenlijk ook geen gelegenheid; maar goed dat we onderweg een stuk Nepalees brood gegeten hebben (soort nonnevot) zodat we niet helemaal van de honger omvallen. We maken er dus maar een Sonja Bakker dag van!
Aangekomen in Dwarika in Dhulikhel inspecteren we eerst de kamers en besluiten we er toch te blijven, ondanks het feit dat het best een bouwval is.
Ze hebben met man en macht gewerkt om de kamers voor ons op tijd klaar te krijgen en de reuk van vers cement en de wat vochtige kamers nemen we voor lief. De sales van Dwarika, Sheba, die speciaal voor ons vanuit Kathmandu overgekomen is, haalt opgelucht adem.
Onze lokale vriend Amir en zijn zus Anita komen ons begroeten en maken kennis met onze groep. De komende twee dagen zullen we een aantal wandelingen met hen gaan maken.
Voor het diner drinken we een glaasje in de bar en spelen het spel tijger en geit; jammer, maar Wies verliest van Toon.
Na het heerlijke, meer Europese diner, Gaan we genieten van one luxe kamers!