Het noordelijkste punt van deze reis; de Noordkaap

Vannacht heb ik gedroomd over Raoul Amundsen, die een hele zak geld onder mijn matras verstopt zou hebben. Ik sliep namelijk erg slecht en had het gevoel dat er iets in mijn bed lag. Ik heb lang wakker gelegen welke van de drie opties ik zou kiezen; het geld meenemen naar Venray (en niets zeggen tegen de rest van de groep natuurlijk...), het geld laten liggen zodat ik niet bang hoefde te zijn dat ik achtervolgd zou worden of het geld uit het raam gooien. Maar de wekker ging; ik viel bijna uit bed en ik ontdekte dat de hoes schuin op mijn bed lag waardoor ik er steeds bijna uitviel. Jammer.
Maar het gevoel van rijkdom bleef nog even bij me en in de receptie van het hotel kocht ik op de valreep een paar oorbellen van Laplands zilver van het bekende merk Juhls'. Een mooi souvenir van deze reis! Albert's vriendin is hier ook dol op en zal na deze reis ook zo'n leuk klein doosje krijgen!
Vandaag op weg van Alta naar het Noordkaapeiland; het hoogste punt van onze reis en feitelijk ook een eindpunt want je kunt hier niet verder. Iedereen die hier komt, zal hier moeten omkeren en in zuidelijke richting terug reizen.
Onderweg rijden we door een soort wildernis; dit is het enige gebied wat subarctisch is.
Het weer is vandaag natuurlijk een belangrijke factor, want we willen oh zo graag precies op de Noordkaap de zonsondergang zien, die direct gevolgd wordt door de zonsopgang. Maar dit is niet op bestelling en niets is zo wispelturig als het weer rond de Noordkaap. Onderweg is het bewolkt en dat belooft niet veel goeds, maar we houden hoop.
Albert vertelt onderweg over Hammerfest; de meest noordelijke stad en de eerste stad met electrische straatverlichting. En over de Koninklijke IJsberenclub waar je lid van kunt worden zodat je ieder jaar een uitnodiging krijgt voor de jaarvergadering (hik hik). Albert is zelf lid ook lid en laat vol trots zijn pasje zien. Er zijn geen ijsberen meer in Hammerfest maar de club bestaat nog steeds. Er is zelfs nog een museum wat o.a. gewijd is aan de jacht op ijsberen.
Onlangs heeft de Noordkaapgemeente stadsrechten gekregen en is daarmee de meest noordelijke stad geworden. Niet helemaal terecht, want de Noordkaapcommune is geen echte stad maar een toevoeging van allerlei gehuchten.Hoe dan ook zal de geschiedschrijving veranderd moeten worden.
Op onze koffiestop kopen we kaarten en schrijven deze alvast om ze vanavond op de Noordkaap op de post te doen. Ze worden dan bezorgd met een speciale Noordkaapstempel.
Onderweg zien we weer grote groepen rendieren, maar ze zijn erg schichtig en moeilijk te fotograferen. We stappen uit en lopen een stukje, maar ze zetten het op een lopen alsof het de grote trek van de gnoes is.
We bereiken de Noordkaap door een drietal tunnels door de bergen en hoeven dus niet meer zoals jaren geleden met de ferrie. De grootste tunnel is meer dan 7 km lang en behoorlijk diep: 212 meter.
We eten een broodje of vissoep in een klein tentje in Honningsvaer en zien in een flits een Sami vrouw lopen in klederdracht. Het is zondag en ze is waarschijnlijk naar de kerk geweest.
(By the way; de cashflow problemen van een bepaalde familie "uut de Loi" (ik noem geen namen) zijn weer opgelost. Ze kunnen weer bellen! Overigens; giften voor dit goede doel blijven welkom op15 74 90 084).

Om 15.00 uur vertrekken we per boot voor de vogelsafari over de Barentszee. Hilarische taferelen wanneer we ons in dikke thermopakken hijsen, of het in ieder geval proberen. Harry zet een nieuwe trend met zijn versie op een topless thermopak.
We zien eruit als Michelinmannetjes, maar het is heerlijk warm en dat heb je best nodig op open zee.
De tocht duurt 2,5 uur en kost NO KR 400 pp (50 E) en is echt de moeite waard! Er is koffie en thee aan boord verkrijgbaar en natuurlijk de onvermijdelijke wafels, waar je hier mee dood gegooid wordt.
We varen rond een aantal eilanden en zien veel verschillende vogels; drieteenmeeuw, witkopmeeuwen, papagaayduikers, Jan van Gendt, zeearenden, eenden maar ook heel bijzonder; zeehonden in hun natuurlijke omgeving. Schitterend.
We genieten met volle teugen (en koude handen). Een hoogtepunt van onze reis.

(Ons hotel is een zogenaamd zomerhotel, wat inhoudt dat het slechts drie maanden per jaar geopend is. Dat verklaart de hoge prijzen die je hier betaalt en ook het gegeven dat er veel met ambulant personeel en vakantiehulpen gewerkt wordt.
Het hotel is van hout en ziet er gezellig uit, maar de eetzaal is enorm en dus, ondanks het open haard vuur erg massaal. We eten deze avond met zo'n 500 personen en die zitten normaal gesproken bij ons thuis 's avonds niet aan tafel.

Om 21.15 uur rijden we ca 30 km naar de Noordkaap zelf. Ik heb nooit geweten wat daar allemaal te doen en te zien is.
Op begane grond niveau zie je alleen de entree (met restaurants en een grote souvenirwinkel), een aantal monumentjes en natuurlijk de beeldbepalende aardbol. Iedereen wil hiermee op de foto en we gooien ons als echte " Fransen" in de strijd en kruipen voor. Een maffe Francaise pikt dit niet en rent naar boven, gooit haar jas uit en gaat in een kanten " niemandalletje" in allerlei flauwe standjes op de foto. Je moet maar lef hebben.
Hierna gaan we onder de grond en bekijken een prachtige breedbeeldfilm (20 min) over de Noordkaap in alle jaargetijden.
Daarna lopen we door de tunnel en door het kapelletje naar de grottenbar. Je kunt hier champagne drinken en kaviaar eten, maar een gewoon pilsje (nou ja, zonder schuim!) hebben ze er ook. Ook hier weer een groot terras waar je het natuurverschijnsel kunt meemaken. In de grottenbar wordt om 23.45 uur rolgordijnen neergelaten en om exact 24.00 uur onder de tonen van dramatische muziek weer opgehaald. In ons geval met een teleurstellend resultaat want het was een groot grijs vlak. Jammer, maar je moet een beetje geluk hebben natuurlijk. We ontvangen een persoonlijk certificaat als bewijs dat we op de Noordkaap geweest zijn.